بریدۀ کتاب

انَّ اللهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتّی‏ یغَیروا ما بِانْفُسِهِمْ» [1]. این آیه آب بسیار صاف و پاکی است که بر سر منتظرها، آنهایی که به انتظار هستند که همیشه خدا از یک راه غیرعادی کارها را درست کند، می‌‏ریزد. انتظار بیهوده نکشید. استاد مطهری، حماسه حسینی، ج 1، ص208