بریده‌ای از کتاب توحید، داروی دردها اثر محمدحسن وکیلی

کسی که برای خودش شأن و منزلتی در عالم نمی‌پندارد، اگر دیگران آبروی او را نیز ببرند و درباره او بدگویی هم بکنند، همیشه در قلب و خاطرش با خود زمزمه می‌کند تو که از ابتدا هم جز سیه‌رویی در درگاه خداوند چیزی نداشتی و رسوای دو عالم بودی، اکنون بدان که چیزی از دست نداده‌ای تا غصه آن را بخوری. آن کس که از اول چیزی نداشته غصه از دست دادن چیزی را نیز نمی‌خورد.