بریده‌ای از کتاب تاریخ اسلام (از جاهلیت تا رحلت پیامبر اسلامی (ص)) اثر مهدی پیشوایی

خداوند از اين فداكارى او چنين ياد مى كند: بعضى از مردم [با ايمان، همچون على، با خفتن در جايگاه پيامبر] جان خود را براى كسب خشنودى خدا مى فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است. [۱] . فتال نيشابورى، روضة الواعظين (بيروت: مؤسسة الأعلمى للمطبوعات، ط ۱، ۱۴۰۶ ه. ق)، ص ۱۱۷؛ ابن اثير، اسدالغابة، ج ۴، ص ۲۵؛ مؤمن شبلنجى، نورالأبصار (قاهره: مكتبة المشهد الحسينى)، ص ۸۶؛ طبرسى، مجمع البيان، ج ۱، ص ۳۰۱؛ ابن ابى الحديد، شرح نهج البلاغه، تحقيق: محمد ابوالفضل ابراهيم (قاهره: دار احياء الكتب العربية، ۱۹۶۱ م)، ج ۱۳، ص ۲۶۲؛ سبطابن الجوزى، تذكرة الخواص (نجف: المكتبة الحيدرية، ۱۳۸۳ ه. ق)، ص ۳۵؛ تقى الدين ابوبكرحموى، ثمرات الأوراق (درحاشيۀ المستطرف) ص ۲۰؛ عبدالحسين امينى، الغدير، ج ۲، ص ۴۸ به نقل از منابع متعدد؛ الشيخ محمد حسن المظفر، دلائل الصدق (قم، مكتبة بصيرتى)، ج ۲، ص ۸۰. مرحوم مظفر، از مفسران و دانشمندان برجستۀ اهل سنت همچون ثعلبى، قندوزى، حاكم نيشابورى، احمد حنبل، ابوالسعادات، غزالى، فخررازى، و ذهبى نقل مى كند كه همگى گفته اند اين آيه دربارۀ على عليه السلام نازل شده است. [۲] [۱]: . «و من الناس من يشرى نفسه ابتغاء مرضات الله و الله رؤف بالعباد. » (بقره)