این کتاب رو به پیشنهاد یکی از اساتید روانشناسی ام خواندم.
جزو کتاب های خودیاره.
شاید نکاتی که کتاب گفته رو از بر باشین و صرفا یادآوری بشه واستون....شاید هم واستون تازگی داشته باشه.🤷🏻‍♀️
توصیه من به شما قبل از خوندن این کتاب اینه که یه کاغذ و قلم کنارتون داشته باشید و بعضی از نکاتی که میدونید ممکنه واستون مفید باشه رو یادداشت کنید...که توی ذهنتون بمونه.
این کتاب از ۳ بخش تشکیل شده:
-بخش اول میگه زندگی معنوی و سرشار چگونه زندگی ای هست. 
-بخش دوم، دلایل اینکه نمیتونیم از زندگی لذت ببریم و همچنین راه های رهایی از این ناتوانی ها رو بیان می‌کنه.
-و بخش سوم، راهکارها و فعالیت‌هایی که باعث تقویت رشد معنوی و انسجام ذهن و بدنمون میشه رو ارائه میده.
      

        اول بار که کتاب را شروع به خواندن کردم از فضای اندوه بارش می‌خواستم خلاص شوم؛ کتاب را بستم و دیگر خیالِ دوباره خواندنش را نداشتم که با تعریف یکی از دوستانم ترغیب به خوانشی دوباره شدم...
ولی این بار داستان برایم جالب تر شده بود..شاید هم نگاه من متفاوت شده بود.. به هرحال هرچه بود، لذت بردم از این کتاب که داستان مردی بود با زندگی سراسر اندوه، اندوهی بزرگ که برایش تبدیل به کابوس‌هایی در خواب و بیداری شده...
مردی ک نفهمیدم عاشق است یا متنفر..
شاید هم؛ همزمان هم عاشق بوده و هم متنفر....نمیدانم؛
فقط از درد و رنج بسیارش میدانم که باعث سردی و تاریکی دنیایش شده..
آخرِ داستان را نفهمیدم ولی افکار درهم و آشفته اش را که از اول تا آخر داستان همراه بود، به خوبی درک کردم و این خودش دلیلی بر لذت بردنم از داستان بود.
      

        واقعیات (خوب و بد)، سختی‌ها (طاقت‌فرسا و گذرا)، شکوه ها و گلایه‌هایش از بی عدالتیِ زندگی را گفت و امیدهای توخالی؛ با اين حال  نگاه بی رحمانه ای به مردها داشت.
 بهتر این بود انقدر خودخواهانه زن‌ها را سرشار از مشکلات و سختی‌ها  و مردها را مبرا از آن نمی‌دانست. 
.
.
به نظرم ارزش وقت گذاشتن نداشت ..
(البته این نظر شخصی منه)