مرد بالشی در کنار «مغازه‌ی خودکشی» و «مردی هست که عادت دارد با چتر بکوبد توی سرم» و «بعضی از ما به دوستمان کلبی هشدار داده بودیم» عجیب و غریب‌ترین داستان‌هایی هستند که مطالعه کرده‌ام و از شاخص‌ترین نماینده‌های سبک گروتسک هستند. برای توضیح مفهوم مذکور از تمثیل زیبای کتاب «گروتسک در هنر و ادبیات» استفاده می‌کنم: اگر شما یک دماغ معمولی بکشید، یک دماغ معمولی کشیده‌اید. اگر مقداری دماغ را بزرگتر و بزرگتر کنید، دماغ خنده‌دار می‌شود و می‌گویند شما کاریکاتور کشیده‌اید. اما اگر این دماغ را همین طور بزرگ و بزرگتر کنید و همین طور بزرگ و بزرگتر کنید، اندک اندک دماغ نه خنده‌دار که هم عجیب هم قدری ترسناک می‌شود. چنین چیزی را گروتسک می‌گوییم. طنزی که در عین طنز بودن، بسیار عجیب و قدری ترسناک و تلخ است!
        

          این کتاب را باید خواند همین
        

          این کتاب فوق العاده ست😍
        

          این کتاب  داستان اینه که چطور از دره‌ها به سمت قله‌ها بریم و چطور در قله بمانیم ،داستان زندگی افرادیه که هنوز شانس خودشونو و تلاش خودشونو امتحان نکردن و  هنوز در  تردید هستن.،سعی بر این داره که در عین سادگی بیان مطالبش، آدم را در مسیر هدف سوق بده،برای این که بفهمونه  توی مشکلات خودمون غلت نزنیم و دنبال یک راه حل باشیم.نشون میده وقتی تو مشکلات غرق هستی  چطوری خودت رو  نجات بدی. اگر قدر لحظات خوبت را بدانی و هوشمندانه از آن‌ها بهره برداری کنی میتوانی لحظات بد کمتری داشته باشی.گره های  ذهنی که  داری  به نوعی باز کنه و مسیر مشخصی رو توی ذهنت به سمت هدف درست کنه .
        

          به قدری روان و دلنشین بود نفهمیدم کی و چه جوری تموم شد...واقعا لذت بردم...گفت و گویی دوستانه درباره زندگی،مرگ،رابطه، یکنواختی و آدم هایی که دوستشان داریم...
به قول نویسنده گاهی باید اسم آدم های دوست داشتنی زندگیمون رو فراموش کنیم و اون هارو با ویژگی‌های دوست داشتنیشون به خاطر بیاریم و صدا کنیم مثلا اونی که لبخند قشنگی داره.... 

جمله‌ای از کتاب:(اونقدر لذت بردم یادم رفت جمله های مورد علاقمو بنویسم) 

سرمایه را باید به کار انداخت و کار کرد و سود برد گیرم که کم باشد حالا معشوقی،رفیقی پیداکرده‌ای و روزگار خوشت را گذرانده‌ای بی حساب غافل که باید حال خوشت را به کار می‌انداختی ،انرژی میگرفتی ،پیش میرفتی آرزوهات را میجستی بت‌هات را میشکستی زیبایی‌هات را می‌یافتی مهربانی میکردی قشنگتر میشدی باید از حساب عشق و رفاقت بر میداشتی خرج امید و شادمانیت میکردی و سودش را دوباره  سرسفره عشقت شریکت، رفیقت ،میگذاشتی وقتی مست از شیفتگی و هیجان و هوس جیک جیک مستان سر میدادی یادت به سرمای زمستان روزمرگی و تکرار و ملال نبود

مرگ یعنی لازم نیست به هیچ چرایی پاسخ بدهیم
        

          این کتاب ِ کم حجم ِ بی مدعا من رو می برد به دنیایی متفاوت. انگار داشت به زبان بی زبونی بهم میگفت: ببین من درکت میکنم! من میفهمم عاشق خوندن و عاشق نوشتن بودن یعنی چی! بیا توی این دنیایی که همه مون هم رو درک میکنیم بمون و بخون و لذتشو ببرم!

آخ آقای آرتور کریستال چه کردی! و آقای لطفی عزیز با ترجمه ی فوق العاده تون! تنها ناراحتیم این بود که چرا این کتاب ۲۰۰ صفحه ست و ۵۰۰ صفحه نیست!

جستار مورد علاقه م هم جستار چهارم بود با عنوان «زندگی و نویسندگی» که صفحه هاشو تماما خط کشیدم و چندبار خوندم و اونقدر برام لذت بخش بود که چند صفحه. ش رو بلند بلند برای خودم در تنهایی خودم میخوندم تا کلمات بیشتر در جانم بنشینه!
        

          یکی از کتابهای خوبی که این اواخر خونده ام و چیزهای جالبی ازش دستگیرم شد، مطالبی بکر که شاید جای دیگری نمیدیدم و تجربه اش برایم میسور نبود
خلاصه که بی برو برگرد توصیه میکنم این کتاب رو
من کتابهای کوچیک رو از طاقچه یا فیدیبو میخونم که تو هزینه هام صرفه جویی بشه این کتاب هم جز همونها بود.
        

          و بالاخره، ابله، این غول ( با شاخ و دم! ) نویسنده چیره دست روس را... تمام کردم!
نمی‌دانم چقدر با صفحه و مطالب من آشنایی دارید، اما اگر آشنایی دارید، می‌دانید که حقیر چقدر شیفته و شیدای ادبیات روس هستم. علی‌الخصوص عصر طلایی دوران، که با ظهور پدر داستان کوتاه ( گوگول ) شروع شد، با بزرگانی چون تورگنیف ادامه پیدا کرد و در آخر به دست پیامبران نثر رسید ( داستایفسکی، چخوف و تولستوی )...
فارغ از اینها...
ابله چه شد؟!
ابله برای من یک پروژه چندین ماهه بود! با وجود نثر شیوا، داستان گیرا و پرداخت فوق العاده جذاب، اما نمی‌توانستم روزی بیش از یک فصل بخوانم، شاید هر چند روز یک فصل حتا...!
دلیلش شاید... نمی‌دانم، شاید سنگینی پیام های پیچیده در بیرق استعاره ها بود...
بزرگان اهل قلم آنقدر در مدح و ثنا ( و نقد؟ ) این اثر نوشتند و خواهند نوشت که پرچانگی های من گزاف باشد! چه بگویم؟ شخصیت پردازی شگفت انگیز، داستان زیبا، پرداخت بی‌نقص، توصیفات دلپذیر، استعاره های وحشتناک...!
چه بگویم؟ بخوانیدش، با ترجمه حبیبی نشر چشمه و یا مهری آهی نشر خوارزمی...