اگرچه نیمی از کتاب به مرور سریع رفتارهای عینی همه ائمه می‌پردازه، ولی میشه گفت بخش اصلی کتاب تازه از صفحه ۸۰ شروع میشه که به تحلیل مختصر دوران امام حسن (ع) می‌پردازه. من پیش از این هم چند کتاب درباره زندگی و صلح امام حسن (ع) خونده بودم:
تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی (ع)، سیدجعغر مرتضی عاملی
حقایق پنهان، احمد زمانی
قصه صلح خونین، علی نظری منفرد
صلح امام حسن، شیخ راضی آل یاسین (که این کامل‌ترین کتاب تحلیلی راجع به موضوع صلحه)
 ولی به جرات می‌تونم بگم گفتار دوم این کتاب در عین اختصار، به بهترین شکل به تحلیل رفتار امام پرداخته. به نظر من نقطه اوج تحلیل نویسنده، فصل ۱۴ از گفتار دوم بود که مشابهش رو توی منابع قبلی ندیده بودم. 
      

        فاصله بین نمره یک و پنج به یک کتاب به راحتی با تغییر اسم کتاب می‌تونه محقق بشه. مثلاً اگر اسم این کتاب این بود «در ستایش سرمایه‌داری» حتما نمره پنج می‌گرفت. 
هدف من از خوندن این کتاب، آشنایی بهتر با این مکاتب بود. البته تا حدی حاصل شد ولی می‌تونست خیلی بهتر باشه. نویسنده نمونه تمام و کمال «انسانی با استانداردهای دوگانه» هستش. به‌طور مشخص نویسنده تقریبا مدل ذهنی ثابتی  حتی از جامعه مطلوب ندارد و دائما در تلاش برای تقدیس سرمایه‌داری هستش. 
در بخش اول و دوم کتاب (کمونیسم و فاشیسم) دائما به نقش ویرانگر این دو در ساختارها و تعاملات جهانی می‌کنه ولی وقتی به فصل سه (کاپیتالیسم) می‌رسه مطلقا اشاره ای به اثرات مخرب سیاست‌های ایالات متحده و نقش اون در جنگ سرد نمی‌کنه. 
فصل آخر هم به نوع خاصی از سوسیالیسم پرداخته میشه که با خوانش رایج از سوسیالیسم تفاوت قابل‌توجهی داره.

به طور خلاصه در همه عمرم نویسنده‌ای تا این حد مغرض ندیده بودم. 
      

        کتاب بدی نیست. نویسنده سعی می‌کنه کوتاه به ابعاد مهم تهیه و خوندن تاریخ بپردازه. بعضی جاها نویسنده بیش از حد به جزییات می‌پردازده که آزاردهنده میشه. اتصال بین فصول کتاب هم به خوبی برقرار نبود و نویسنده در ارائه تصویر کلی از کاری که می‌خواد انجام بده، موفق نبوده.
      

        در مجموع کتاب خوبی بود. یکی از مشکلاتی که داشتم حرکت بین خط سیرهای  مختلف بود که خیلی خوب انجام نمیشد و می‌تونست خیلی بهتر باشه. 
      

        کتاب خیلی خوب با ترجمه خیلی خوب. هم تاریخه و هم تحلیل تاریخ.
تنها ایرادش اینه که یه کم از هند زیاد گفته که به‌راحتی میشه اون فصول رو کنار گذاشت.
      

        کتاب بر خلاف عنوانش که «تحلیل» داره، بیشتر به نقل روایات و بخش‌های تقطیع شده از گفت‌وگوهای تاریخی پرداخته. 
بخش‌های زیادی از کتاب هم تقریبا هیچ ارتباطی به زندگی امام حسن (ع) نداره (مثل ماجرای سقیفه یا رفتار خلفا در موارد مختلف). 
عنوان‌بندی و استفاده از فونت‌ها هم  ضعیفه. گاهی یه موضوع بخش‌های الف، ب، ج و ... داره که تفکیکشون از هم کار سختیه چون مثلا الف دو صفحه هست و ب بیست صفحه و بعد دوباره خود ب تقسیم میشه به بخش‌های زیاد و خواننده اصل مطلب رو گم می‌کنه.