بعضی فکر می‌کردند حاج حسن آخر اعتماد به نفس است ولی واقعیت این بود که حاج حسن قائل به درستی سنت‌های الهی بود... واقعا باورشان داشت. تا می‌گفتند فلان کشور فلان کار پیچیده و بهت انگیز را کرده، می گفت: خب خداروشکر. پس ما بهتر از اونا می‌تونیم همون کار و بکنیم! ادامه می‌داد: به دو دلیل این کار برای ما راحت‌تره. یکی اینکه خیالمون راحته کار شدنیه. دوم اینکه ما شیعه هستیم و سهمیه نصرت الهی به ما تعلق می‌گیره نه اونا که مسلمون نیستند.

توی سی سال دوران کاری‌اش جایی نرفت که قبلا راه افتاده باشد و کاری نکرد که قبلا شبیهش را کس دیگری انجام داده باشد. حاج حسن، مرد کارهای سخت روی زمین مانده بود. تا کاری که راه انداخته بود روی غلتک می‌افتاد، می‌سپردش یه دیگری و می‌رفت سراغ کار بعدی. می‌گفت:« من نمی‌خوام مثل مرغ روی تخم مرغی که گذاشتم بشینم و نذارم کسی بهش دست بزنه»

جبهه آدم‌ها را عوض می‌کرد. ایده‌آل‌هایشان را می‌آورد توی زندگی معمولی‌شان. می‌توانستند کارهای خرق عادت بکنند بین مردمی که روزمرگی زندگی‌شان را به گند کشیده بود...