ریتم و فراز و نشیب داستان باعث میشه درگیر آن بشیم و گیرایی داره خصوصا پنجاه صفحه آخر که من رو به شخصِ میخکوب کرد و هر لحظه سورپرایز میشدم.
اما بنظر من با توجه به خواندن این کتاب و کتاب سنگ کاغذ قیچی که هردو از آلیس فینی هست.
آلیس فینی روند داستان رو عالی پیش میبره و تا صفحات آخر نمیشه حدس زد خیلی چیزارو  اما در پایان بندی به جالبی داستان نمی‌تونه عمل کنه.
      

        احساسات مختلفی را با خواندن آن تجربه کردم و امید و انگیزه بسیار زیادی به من داد.
شاید بشه گفت اولین کتابی بود که بعد از تموم شدن آن ناراحت شدم.