داستانی روان و مهیج مثل کتاب‌های قبلی نویسنده. مفاهیمی که در عین سادگی مطرح می‌شوند ولی نیازمند فکر کردن‌های زیاد هستند. حتما پیشنهاد میکنم.

بخشی از کتاب: 
نیچه: ساعت شنی جاودانِ وجود بلاانقطاع سر و ته می‌شود و تو هم همراهش، ای ذره‌ی غبار!
اگر به بعضی از ما، فقط معدودی، اجازه‌ی به خاطر آوردن داده شده باشد چه؟ اگر می‌تونستم با حافظه‌ای دست‌نخورده برگردم به نقطه‌ی مبداء تا کل داستان را تعریف کنم چه؟ آیا اصلا زحمت اخطار دادن به بقیه را به خود می‌دادم؟ بعید می‌دانم و، راستش، کی حرفم را باور می‌کرد؟ ‌
      

        کمتر رمانی انقدر پر و کامل پیدا میشه که نتونی حتی از چندخط تند تند رد بشی، من خیلی دوسش داشتم.حین خوندن متوجه میشی که نویسنده دانش ادبیاتی زیادی داره.
      

        متاسفانه ترجمه خوبی نداره..
      

        عاشقانه این کتابو دوست دارم، از اون کتاب‌ها که چندین بار می‌تونم بخونم