«هبوط تجربه‌ای در تداوم است این‌جا»

شعر اغلب چیزی پنهان، غامض یا حتی به‌کلی فروخورده‌ به ما عرضه می‌کند؛ چیزی که آدمی نمی‌‌دانسته در وجودش هست و اگر شعر و قریحه‌ی شاعرانه در کار نبود، هرگز آن را درنمی‌یافت.

بزرگ‌ترها چون خودشان از همه‌چیز می‌ترسیدند به ما هم یاد داده بودند از همه‌چیز بترسیم. اما بزرگ‌ترها را باد برد و ما دیگر نباید از هیچ‌چیز بترسیم‌.

اگر خانه آن‌جاست که دل آن‌جاست، آنگاه خانه شاید جای دیگری باشد و شاید هم در ساحت چیزهایی باشد که دیگر برای همیشه از دست رفته‌اند و امیدی به بازگشت‌شان نیست.

من این را فهمیده‌ام که حتی اگر در نظر دیگران معلول هستم می‌خواهم قهرمان پارالمپیک شوم، نه انسان سالمی که تنها افتخارش سلامت دست و پایش است.