اولین تجربه کاموخوانی من بود. داستانش ساده ولی عجیب بود نه عاشقش شدم نه بدم اومد. نوشتارش روان بود و خسته کننده نمیشد. به نظرم بیشتر از داستان حس و نگاهش به زندگی مهم بود.اینکه لحظه ها تکرار نمیشن‌ و آدم گاهی تازه وقتی میفهمه باید قدر زندگی رو بدونه که دیگه فرصتی برای بازگشت نیست.
      

        کاش نصفه ولش میکردم و اخراشو نمیخوندم 💔قلبم هزار تیکه شد
      

        توی نوجوونی خوندمش و هیچوقت اون هیجانی که موقع خوندش داشتم یادم نمیره. . یه مجموعه چند جلدی که آخرین جمله ی هرکتاب باعث میشد بری توی شوک و  سریع جلد بعدیش رو شروع کنی 
      

        پایانش یکی از بهترین پلات توییست هایی هست که تا حالا خوندم
      

        داستان پر کشش که یک دید متفاوت از زندگی و جامعه به شما میده