اولین تجربه کاموخوانی من بود. داستانش ساده ولی عجیب بود نه عاشقش شدم نه بدم اومد. نوشتارش روان بود و خسته کننده نمیشد. به نظرم بیشتر از داستان حس و نگاهش به زندگی مهم بود.اینکه لحظه ها تکرار نمیشن و آدم گاهی تازه وقتی میفهمه باید قدر زندگی رو بدونه که دیگه فرصتی برای بازگشت نیست.
