-((خب،از حالا به بعد قرار است چه حادثه ای رخ دهد؟قرار است به کجا برویم؟اصلا جایی به نام بهشت هست...نیست؟)) -((نه جاناتان ،بهشت وجود ندارد ،بهشت در زمان و مکان نیست.بهشت همان رسیدن به کمال است.)) چیانگ لحظه ای خاموش شد. -((تو خیلی بلند پرواز هستی مگرنه؟)) جاناتان متعجب شده بود و در حالی که از دقت فرزانه نسبت به خودش شگف زده شده بود با سرافرازی گفت :من((من... من عاشق سرعت هستم.)) -((جاناتان تو وقتی میتوانی بهشت حقیقی را حس کنی که سرعت کمال را دریافته باشی و این به معنای پریدن با سرعت هزار مایل یا یک میلیون مایل در ساعت نیست،چرا که عدد ها خود نوعی محدودیت به شمار می آیند و کمال محدودیت پذیر نیست.

آیا تا به حال توانسته ای به این فکر کنی که قبل از آنکه بخواهی به این اندیشه دست یابی که جز خوردن و جنگیدن و به قدرت رسیدن هدف های والای دیگری هم وجود دارد چند دوره زندگی را باید پشت سر بگذاریم؟ هزاران بار... جاناتان...ده هزار بار! و تازه صدها بار دیگر تا یاد بگیری که ارزشی به نام کمال وجود دارد و صد بار دیگر تا بفهمی هدف اصلی رسیدن به کمال و به کار بردن آن است . اکنون نیز همین قانون ماست . ما جهان بعدی خودرا بر اساس آنچه در این جهان می آموزیم انتخاب میکنیم اگر در این جهان چیزی یاد نگیریم جهان بعدی ما هم مثل جهان فعلی پوچ و تهی میشود.همان سختی ها و مشکلاتی که باید برآنها چیره شد.