اما محبتی که قرآن دستور می دهد آن نیست که با هر کسی مطابق میل و خوشایند او عمل کنیم،با او طوری رفتار کنیم که او خوشش بیاید و لزوما به سوی ما کشیده شود.محبت این نیست که هر کسی را در تمایلاتش آزاد بگذاریم و یا تمایلات او را امضا کنیم.این محبت نیست بلکه نفاق و دورویی است.

ای برادرها،خواهرها؛ قلب هایتان را از حقارت کینه تهی کنید و با عظمت عشق پر کنید زیرا که عشق چون عقاب است‌بالا می پرد و دور؛بی اعتنا به حقیران در روح. کینه چون لاشخور و کرکس است.کوتاه می پرد و سنگین.جز مردار،به هیچ چیز نمی اندیشد. برای عاشق،ناب ترین،شور است و زندگی و نشاط. برای لاشخور،خوب ترین،جسدی ست متلاشی...

+ولى كجا مى خواهى بروى؟ مگرقرارنبود از كربلا برايم بگویی؟ _از كربلا؟ بگويم؟ كربلا كه شنيدنى نيست آقاى من، كربلا ديدنى است.

پدرم دست عباس را دريك دست ودست حسين را دردست ديگر گرفت. او بهترين تصميم را گرفته بود همه از ميزان علاقه و دلبستگی متقابل حسين و عباس به همديگر باخبر بودند و چه خوب كه پدرم در اين لحظات عباس رابه حسين مى سپرد،اما درميان بهت و حيرت همگان، او دست حسين را دردست عباس گذاشت و گفت: عباس جان، برادرت حسين را بعد از خدا به تو میسپارم، همچون چشمانت ازاو مراقبت كن، مبادا او راتنها بگذارى