گیوم موسو جنایی نویسی که تقریبا تو یه سبک و شمایل کتاب هاشو می‌نویسه، ولی به نظرم سنترال پارک و آوای فرشته خوندنی و پر کشش تر از بقیه آثارش هستند.
        

          کتابی که باعث شد ادبیات فارسی رو دنبال کنم و قلم غزاله علیزاده رو بپرستم.
        

          سلام و عرض ادب
بالاخره یکی از تحلیلی ترین و شاید سخت خوان ترین کتاب های تاریخی رو تموم کردم.(سخت خوان البته برای منِ کم سواد) 
نکته ای که باید در مورد کتاب دونست این هست که نویسنده، دکتری ادبیات  از دانشگاه تهران داره بعلاوه  علاقه زیادی به دوران قاجار و ادبیات اون داره. 
مسئله مهم و اساسی کتاب هم نشات گرفته از همین موضوع ادبیات هست. 
پس لازمه اول کار این قضیه برای خواننده مشخص و دقیق باشه. 
پس شاید بهتره اینجور نتیجه بگیریم که این کتاب رو نباید به عنوان کتابی تاریخی خواند بلکه باید به عنوان کتاب زبان شناسی قاجار خواند!!
وجه اصلی و نکته مهم کتاب هم بُعد تاریخی اون نیست بلکه بعد و نکته ادبی و اجتماعی تازه اون هست.
اغلب انتقادهایی که از کتاب شده و میشه برگرفته از بعد تاریخی و محتوی غیر ادبی اون مثل شریعت و عرفان هست در صورتی که من به شخصه خیلی اهمیتی برام نداره این انتقاد ها!
این کتاب رسالت اصلیش پُر کردن یک خلأ و نگرش جدیدی در مشروطه خوانی  با دغدغه ادبی هست که طبق گفته خود اقای اجودانی هنوز گرفتار اون هستیم.
فارغ از بحث محتوی.
کتاب رو به راحتی میشه در یک ساعت خلاصه کرد! و زیاده گویی و تکرار مکررات زیادی در کتاب وجود داره و البته سازمان و ریل گذاری کتاب هم به نظرم آدم رو اذیت میکنه.
نمیدونم من تنها این حس رو دارم یا نه، ولی از بس با کتاب و روایت و متن دعوا داشتم که نیاز دارم حداقل در آینده یک بار دیگه کتاب رو بخونم!
 در کنار این موضوع از سری نکات مثبت کتاب بخش خوب یادداشت ها هست که منابع خوبی رو معرفی کرده در باب موضوع مشروطه که کمک شایانی به خواننده میکنه. 
به هر حال باقی صحبت ها رو دوستان در گودریدز و همین بهخوان گفتن و حرف زیادی باقی نمیمونه.
امتیاز بزرگ و مثبت این کتاب اینه که تکلیفش در مقابله با تاریخ مشخصه و وسط لُحاف قرار نمیگیره و به موضوعی میپردازه که اصلا دربارش به صورت مفصل و درست صحبت نشده و باب جدیدی رو برای خواننده باز کرده.

        

          نمایشنامه ای بود که بعدا به دیگران معرفیش میکنم
روند داستان به نظرم جالب بود و پر بود از گفت و گو هایی که مفهومش رو دوست داشتم.
توی فکرم که نمایشی که از این کتاب اجرا شده هم ببینم ولی میترسم به خوبی کتاب نباشه و توی ذوقم بخوره:)
        

          کتاب برای عشق به میهن از ویرولی، ترجمه مهدی نصراله.
  در آثار و مکتوبات پژوهشی و نیز در زبان مشترک، عشق به میهن و وفاداری به ملت، وطن پرستی و ملی گرایی به عنوان عبارتی مترادف به کار می روند. این در حالی است که آنها می توانند و باید از هم تمیز داده شوند. 
کتاب برای عشق به میهن، با این جمله آغاز می شود و در طول 232 صفحه به غیر از بخش پی نوشت، تلاش ویرولی در این است که برای ما مفهوم وطن را معلوم کند. 
این کتاب به تفاوت وطن پرستی، ملی گرایی و جهان وطنی می پردازد. مفاهیمی که به ظاهر تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. و در تلاش است به مخاطب این نکته را روشن کند که برای دفاع از آزادی در یک جغرافیای خاص، باید علاقه، تعهد و حسن وظیفه داشت. 
بعد از خواندن این کتاب در گروه میانجی آنلاین باشگاه کتابخوانی ازتا با جمعی از علاقمندان به بحث توسعه ایران به این باور رسیدم که از نظر من وطن پرستی بعنوان یک امر لاکچری و صرفا اخلاقی نیست. بلکه منفعتی جمعی است که ضرورت آن در این است که ما با عشق به میهن مانع از فروپاشی آن شویم. 
در گستره جهانی که شبکه های اجتماعی در حال تزریق اندیشگانی هستند که روح و روان ما را نشانه گرفتند و تا آنجا پیش رفتند که باعث این می شوند که ما حتی دچار آسیب و خطای شناختی شویم. عشق به میهن کتابی است که به ما می آموزد به فهم تازه ای از وطن دوستی برسیم. اندوه و خشم همه ی ما برای فرصت های از دست رفته و آینده ای که شاید آن را هم با فرصت سوزی از دست بدهیم بسیار است. اما خشم تنها  می تواند با  تخریب همراه باشد. اما بی گمان خلقی را بدنبال نخواهد داشت.و ما برای خلق کردن نیاز دازیم به شروع گفت و گو، نیاز داریم فکر کنیم و درباره آنچه فکر می کنیم به گفتگو کنیم. گفتگویی از جنس ایجاب نه سلب برای آینده ای بهتر.
        

          این دومین تجربه خوندن اثار اگاتا برای من بود قبل این یه کتاب خیلی بلندتر ازش خوندم که خیلی مقدمه چینی داشت و تا به بخش جذاب و پرکشش داستان که لحظه شماری میکنم برای ادامه برسه طول کشید اما این کتاب از همون اول رفت سراغ اصل ماجرا برای همین برام جذاب تر بود از نیمه کتاب به بعد نمیتونستم کتاب رو زمین بذارم و لحظه شماری میکردم برای پایان و معلوم شدن قاتل:)
در کل خیلی کتاب رو دوست داشتم و اسمش هم به نظرم بامزست با اینکه ساسنسور شده:)
        

          این دومین تجربه خوندن اثار اگاتا برای من بود قبل این یه کتاب خیلی بلندتر ازش خوندم که خیلی مقدمه چینی داشت و تا به بخش جذاب و پرکشش داستان که لحظه شماری میکنم برای ادامه برسه طول کشید اما این کتاب از همون اول رفت سراغ اصل ماجرا برای همین برام جذاب تر بود از نیمه کتاب به بعد نمیتونستم کتاب رو زمین بذارم و لحظه شماری میکردم برای پایان و معلوم شدن قاتل:)
در کل خیلی کتاب رو دوست داشتم و اسمش هم به نظرم بامزست با اینکه ساسنسور شده:)