شادی به گل های پرپر می ماند، همین که برمیداری فرو می ریزند.

سپری کردن زمان اسمش زندگی نیست.

مردم آنقدر که شما نگران افکار ایشان در مورد خودتان هستید به شما فکر نمی کنند.

آه از این حس گم کردگی ،این کمبود وحشتناکی که در سینه ی خود دارم اغلب می اندیشم ،اگر که می شد یک بار تنها یک بار او را بر قلب خود بفشارم، تمامی این کمبود از میان می رفت.

جز گور پایانی برای این رنج های نمی شناسم.