خب خب خب
اول از همه باید بگم دست مریزاد به این نویسنده که تونست تاثیر عقاید پوچ رو توی زندگی به تصویر بکشه واقعا دست مریزاد.
شخصیت پردازی بی نقص، مقدمه چینی عالی، نه زیاده گویی نه کم گویی همه چیز به اندازه و کافی.
واقعا میتونم بگم برای ایدین و آیدا میتونم بمیرم
قربانی هایی که توسط پدر کشته شدن
اونم بخاطر چی؟ جوونی که در عالم مردگان زنده بود و دختری که گناهش دختر بودن بود.
حقیقت تلخی توی این کتاب بود، این کتاب نشون میده خیلی از جوون ها مقتول عقاید خانواده‌شون شدن و همه اینا از جهل خانواده است، خانواده‌ای که میخواد به نفع تو قدم برداره ولی بخاطر جهالت به ضرر تو قدم بر میداره. و میتونم بگم چقدر اسم این کتاب برازنده است. این کتاب  واقعا سمفونی مردگانه.
      

        خب خب خب
واقعا شروع داستان فکرنمیکردم همچین ادامه‌ای داشته باشه.
البته اسمش، جلدش و شروعی که داشت بی تاثیر نبود.
و اینکه نه اسم داستان و نه تصویر جلد واقعا هیچ ربطی به داستان نداشت.
این مدرسه اصلا جن زده نبود حرفی از جن نیومده بود ولی اسم داستان مدرسه جن زده بود.
شخصیت پردازی عجیب غریبی بود
تامی انگار یک بچه احمق با این حال باهوش به تصویر کشیده شده بود.
خب کدوم نادونی سوار آسانسوری میشه که پنجاه ساله حرکت نکرده؟
بن چرا همراهیش کرد؟
خانم مدیر چرا به عکاس شک نکرده بود؟
آسانسور چرا تو اون طبقه دکمه نداشت؟ پس به چه دردی میخورد؟
خیلی چیزای غیر منطقی تو این داستان بود که واقعا نمیتونمشون.
واقعا عجیب غریب ترین داستانی هست که خوندم و واقعا ترسناک نبود. چرا لقب ترسناک گرفته؟
در کل بنظرم وقتتون رو روی این کتاب نزارید و برید یک کتاب واقعی بخونید.
      

        حقیقتا نمیدونم چی بگم.
روند داستان فقط باعث می‌شد بیشتر و بیشتر اشک بریزم و گریه کنم. این کتاب خوبی بود اما اونقدری که غم داشت نمی‌ارزید. دوست داشتم پایان کتاب یک چیز دیگه باشه اما حقیقت هیچوقت ساکت نمیمونه. همزاد پنداری خیلی زیادی با شخصیت ها داشتم بخصوص با نویسنده‌ی دردونه داستان.  واقعا همشون رو خیلی دوست دارم و برای همه‌شون قصه دارم خیلی خیلی زیاد. و اینکه گاهی اوقات رفتار هیکاری واسم  عجیب بود و تمسخر آمیز نمیدونم ولی واقعا خیلی دوستش نداشتم. و اما سم عزیزم که امید ناامیدی های من شد.
      

        کتابی که من خوندم ۳۰۴ صفحه بود. 
من‌واقعا از ژانر کلاسیک خوشم‌نیومد ولی فکرکردم باید جالب باشه. ولی خب اونقدری که میخواستم هیجان نداشت و اینکه واسم کمی عجیب بود چطور هریت تونست عاشق چند نفر بشه؟ و اما چرا متوجه اون عشق لعنتی نشده بود و بعد از حرف های هریت یهو فهمید؟ واقعا این بخش واسم کمی سخت بود و کل مدت اینطوری بودم که یعنی چی؟ 
اگه بخوام امتیاز بدم ۳ از پنج میدم چون اونقدر دوستش نداشتم و برای من جالب نبود.  و حتی فکر میکنم زیاد هم باید باشه. 
در نهایت این‌کتاب رو ول نکردم چون شروع کرده بودمش و باید حتما یک کتاب رو به انتها می‌رساندم.
      

        واقعا جذابه و شاید اولای داستان رو حدس بزنید اما پایان داستان واقعا شگفت انگیزه و فکرنمیکنم بتونین بعضی قسمت ها رو حدس بزنین.این کتاب سه جلده تا اونجایی که اطلاع دارم.بخونین و ازش لذت ببرین
      

        این کتاب از اون کتابایی هست که عاشقشم ،از یه جا به بعد دیگه نمیتونستم داستان رو ول کنم.تنها ایرادی که داشت این بود که بعضی از کلمات درست نوشته نشده بود و املای غلطی داشت درهرصورت خیلی کتاب خوبیه.