رزق رو به وقتش میدن دست آدم؛ باید وقتش برسه ..
نه دیرتر از زمان موعد، نه زودتر .
معتقدم کتاب خوب رزقه! اما یه دعایی اکثراً بین دعاهام هست، اینه که این رزق‌ها به وقتش دستم برسه. تو همون مکان و زمانی که بیشترین برکت رو برام داشته باشن🌱
سال‌ها بود خاک‌های نرم کوشک، تو قفسه، منتظر خونده شدن بود ولی انگار یه چیزی مانع میشد!
گذشت تا همین چند روز پیش، که دستم میون کتاب‌ها خورد به جلدش و خوندم ..
منو میپرسی؟ سراسر حیرت، غبطه، اشک و شوق از شکوه شخصیتِ (به قول همرزمان شهید) حاجی برونسی :) 
      

        مقدمه رو که خوندم، متوجه شدم قرار نیست با یه کتاب قوی مواجه بشم. نویسنده گفته همه شخصیت‌ها و وقایع حاصل تصویرسازی و تخیله اما تلاش شده تصویر درستی از ابوعمار ارائه بشه!
کتاب رو شروع کردم چون کنجکاو شدم بدونم ابوعمار ، همراه شهید چمران در لبنان، چجور شخصیتی داشته و ادامه دادم صرفا به این خاطر که دوست داشتم بیشتر راجع به ایشون بدونم چون این کتاب تنها منبع درمورد ایشون بود که در حال حاضر دستم داشتم.
داستان‌های تکه تکه که نتیجه خاصی ازشون گرفته نشده، تخیلی بودنشون و توصیف ناقص شخصیت دانشجوی شهید، همه و همه، دلیل عدم رضایت شدن🚶🏻
      

        یکی دو سال پیش شروع کردم به خوندنش. برنامه داشتم هر شب چند صفحه‌ای مطالعه کنم. مطالعه که نبود! هر شب در مقام شاگردی کوچک، می‌نشستم روبه‌روی حاج آقا، ایشون انگشت اشاره‌شون رو به نشونه نصیحت می‌آوردن بالا و شروع میکردن. گاهی نوازش و گاهی یه ضربه  کوچک از سر محبت پدرانه؛ که به خودم بیام و حواسمو جمع کنم، که مغرور به بت شکنی نشم، که ممکنه همین بت‌شکنی بت بشه برام.
کمتر پیش میاد بعد چند وقت سراغ کتابی برم و  انقدر مشتاقانه بخوام دوباره بخونمش. این کتاب، از اوناست :)🌱