قبلا تولد در توکیو و سائوپائولو رو خونده بودم.واقعا این جور کتاب ها باعث میشه بیشتر به این موضوع پی ببرم که ما اینجا توی ایران مثل ماهی توی آبیم و دین آسون بهمون میرسه ولی قدرشو نمی‌دونیم...کاشکی یه روز نور این حقیقت به همه ی  انسان های آزاده برسه.
      

        کتاب داستان جذابی داشت.واقعا باعث میشد بیشتر به خودت و انتخاب‌هات نگاه کنی و متوجه این قضیه بشی که چقدر ممکنه یک انتخاب توی زندگی تاثیر داشته باشه.هرچند این اصلا جدید نبود ولی دیدن نظریه جهان های موازی و اثر پروانه ای در قالب داستان جالب بود.
      

        این روزا که شاهد شهید شدن دانشمندای هسته ای کشورمون بودیم٬ خوبه که بیشتر بشناسیمشون و ببینیم چه جور آدم هایی بودن.
نعیمه منتظری در کتاب به وقت نوترون شهید مجید شهریاری رو بهمون معرفی می‌کنه و بخشی از زندگیشو میتونید بخونین. 
پیشنهاد میکنم دونه دونه با مدار های این کتاب همراه بشین. 
نویسنده  به جای کلمه ی فصل از مدار استفاده کرده که با توجه به این که مجید شهریاری دانشمند هسته ای بودن خیلی ایده ی نو و خلاقانه ای بود
      

        همون چیزیه که از مک فادن انتظار می‌ره دیگه...تو نوع خودش خوبه ولی کاملا قابل پیش بینیه.به نظرم مجموعه خدمتکار مک فادن خیلی قوی تر از اینه 
      

        بعضی کتاب ها هستن که تا مدت ها داستانشون رو فراموش نمی‌کنی!
انگار حال و هوا و بوی داستان توی وجودت ثبت میشه.
این کتاب جزو همون دسته بود برام.
کتابی که یه نفس خوندمش‌.
کتابی که باعث شد حتی اشک بریزم.
شاید به نظر همه این کتاب اونقدر ها هم خوب نباشه اما به دل من که نشست...
قصه ای متفاوت‌.«داستان "دختر مرداب" دختر بچه ای که از شش٬هفت سالگی مجبور شد تنها از پس خودش بربیاد و طبیعت توی این راه همراهش بود» 
یکم منفی گویی:
۱ـقسمت های دادگاهش خیلی طولانی و با جزئیات بود کند و خسته کننده پیش رفت.
۲ـ بعضی از قسمت های واقعا باور پذیر نبود.