خب در مقام مقایسه، به نظرم نیم دانگ پیونگ یانگ برای سفر به کره جذاب تر بود.
      

        برای من که همیشه در آرزوی سفر به فلسطین عزیز  هستم ، و صفحه آخر گذرنامه ام میگوید آروزی شبه محالیست.
سفر با این کتاب و بیان طناز و کمیک های جذاب آقای گی دولیل بسیار شیرین بود.
      

        در نوجوانی این کتاب را خواندم
حالا حتی سیر کامل داستان را یادم نیست
ولی مزه ی عجیبش زیر زبانم است، حس معماگونه اش.

از آخرین کتاب های خانم نویسنده بود که از کتابخانه گرفته بودم، آنقدر برایم جالب بود که اسم عروسک میمون سیاهی که الهه دوخته بود و به من هدیه داده بود را گذاشتم زنگی...
و جز من هیچ کسی زنگی را دوست نداشت، حالا هم توی گنجه ی بالای کمد دیواری ست هنوز هم بچه ای زنگی را دوست ندارد...