این کتاب اولین اثری بود که از آندرییف خوندم و متاسفانه قبلا هم کتابهای 《مرشد و مارگاریتا》و《فاوست》را نخونده بودم. شاید اگر خونده بودم از این کتاب لذت بیشتری میبردم.
گزارشهایی از شیطان است که به زمین میآید و دچار حسهای انسانی میشه. خیلی جاها از انسان بودن میترسه و مواقعی هم لذت میبره.
نمیشه اسم شاهکار روی این اثر گذاشت اما موضوع و سبک نوشتن ک قلم لیانید رو خیلی دوست داشتم. من به این دلیل که به گفته بعضیها به موضوع ابرانسان نیچه هم نزدیکه انتخابش کردم اما بهنظر من اگه ترجمه خوبی نداشت شاید اونقدرها کتاب جالبی نمیشد.