ساختاری شعر گونه در بعضی از داستان‌ها دیده می‌شد.
ترجمه بسیار روانی داشت.
برخی ایده‌های داستان‌ها جدید بودند.
در شیوه روایت از سبک قصه گویی قدیمی که در بیان اساطیر و حکایت‌ها مرسوم، استفاده شده.
چند جایی ردپا کافکا رو دیدم.
      

        شش داستان داره که چهار داستان اول تم تاریخی دارند.
البته بیشتر شبیه گزارش تاریخی هستن تا داستان تاریخی و انگار داری تاریخ می‌خونی‌.
دو داستان آخر اما داستان‌های خوبی هستن و ارزش خوندن دارند.
      

        در مورد بخش اول کتاب باید گفت که مصاحبه‌ها خوب ساخته شدن و تقریباً باور پذیرند.
بخش دوم مصاحبه‌های فوق‌العاده‌ای داره که بنظر من مصاحبه با مرلین مونزو و فروید از بقیه جالب‌تر بودن.
مصاحبه با گور ویدال هم خیلی خوب بود.
      

        پنج نمایشنامه از انقلاب مشروطیت برای مبارزین دهه 40

نمایشنامه‌های خوبی در این کتاب هستند، هرچند که بشدت سیاسی هستند و به‌گونه‌ای نمایان‌گر عقاید گروه‌های چپ در اواخر دهه 40 و اوایل دهه ۵۰ است.

مثل همیشه، ترس و بی‌اراده بودن در آثار ساعدی وجود دارند.
      

        ترجمه ضعیف
ویراستاری افتضاح 
خود داستان هم چیزی برای ارائه ندارد 
نویسنده تلاش می‌کند با یک تعلیق نچندان واضح ما را به وجد بیاورد، ولی بنظرم موفق نمی‌شود.
      

        پشیمان از هدر دادن وقت😢
      

        شاهکار 
شیوه روایت خاصی داره
نام رمان تاریخی برازندش است،مثل بقیه آثار صرفاً یک گزارش تاریخی با چاشنی داستان گویی نیست.