بارها پنداشته‌ام که به آرامش رسیده‌ام وقتی که آرامش بس دور بوده است_ همچون کشتی_شکستگان،میان دریا که خیال می کنند می بینند خشکی را

از همین رو، در زمان انقلاب مراقب اولین سری که از بدن جدا می کنید باشید. چرا که آن‌سر، اشتهای مردم را به انقلاب چند برابر می کند.

وای ناستنکا، تنها ماندن سخت محزون خواهد بود،محزون است که حتی کاری نکرده باشی که افسوسش را بخوری،هیچ،هیچ،هیچ،زیرا آنچه بر باد رفته چیزی نبوده است. هیچ،یک "هیچ" احمقانه و بی معنی،همه خواب بوده‌است.

"ما مرد‌ها همیشه بچه‌ایم اما به زبان نمی آوریم یا شاید نمی خواهیم بگوییم که بچه ایم. اگر هم کسی حرف مرا رد کند دروغ می گوید،حتما خودش را پشت یک صورتک مخفی کرده." -تو بچه‌ی منی؟- -تو مادر منی؟- -من عشق توام.- _من بچه‌ی توام.-

مردم گرسنه‌اند،مردم از سرما به خود می لرزند و فقر آن‌ها را به فراخورِ جنسیت‌شان به سمت جنایت یا فحشا هدایت می کند. به مردم رحم کنید. دل تان به حال ملتی که پسرانش به زندان و دخترانش روانه‌ی‌فاحشه‌خانه‌ها‌می شوند،بسوزد. زندانی و هر جایی در سرزمین شما بیش از حد تصورتان است.