تمام آن دیروز ها را تلف کردم و حالا، دیگر فردایی برایم نمانده است.

گیر افتاده ام. میخکوب شده ام. کمی وحشت زده ام. انگشت شستش گونه ام را نوازش می کند. نجوا می کند:« زندگی سرد و غم انگیزه. گاهی باید یاد بگیری چطور اول شلیک کنی.»