درحالی کتاب به پایان رسید که قطرات اشک از چشمانم بر روی گونه هایم غلطید :)
      

        آنگاه که کلمات همچون آبشار نور بر قلوب سرازیر میشد، اعضا و جوارح را تشنه تر میکرد و آرام و قرار از نبض ها می گرفت .  امان از لحظه ای که مردمک ها نظاره گر کلمات میشد ؛ روح را از بدن جدا می ساخت  و از زندگی مادی دور...
و امان از جانِ تکه تکه شده در میان کوچه پس کوچه های نجف :)
      

        حقیقتا از خواندن این کتاب فیض بردم و متاثر شدم. روزی که شروع به مطالعه کردم گمان نمی‌کردم که تا این حد مرا جذب خودش کند که نتوانم دل از آن بکنم.
پس از اتمام کتاب حس خوب و تا حدی شرمندگی پیدا کردم؛ به این خاطر که کسانی بودند که از جان و مال و ناموس خود برای اسلام و انقلاب گذشتند و ما گاهی قدر این نعمت را نمی‌دانیم...