واقعیات (خوب و بد)، سختی ها (طاقت‌فرسا  و گذرا)، شکوه ها  و گلایه هایش ( از بی عدالتی )  زندگی را گفت، و  امید های توخالی؛  ولی  با این حال  نگاه بی رحمانه ای به مردها داشت. 
شاید بهتر بود  انقدر خودخواهانه زن ها را سرشار از مشکلات و سختی ها و مرد ها را  مبرا از آن نمی‌دانست. 
.
.
 به نظرم ارزش وقت گذاشتن نداشت فقط برای مواقعی که خیلی بیکارین و نمیدونید چیکار کنین شاید سرگرمتون کنه.
"  البته این نظر شخصی منه. "
      

        اول بار که کتاب را شروع به خواندن کردم  از فضای اندوه بارش میخواستم خلاص شوم؛ کتاب را بستم  و دیگر خیال دوباره خواندنش را نداشتم که با تعریف یکی از دوستان ترغیب به خوانشی دوباره شدم
ولی این بار داستان برایم جالب تر شده بود شاید هم نگاه من متفاوت شده بود ب هرحال هرچه بود  لذت بردم از این کتاب که داستان مردی بود با زندگیِ سراسر اندوه،
 اندوهی بزرگ که برایش تبدیل به کابوس هایی در خواب و بیداری شده 
مردی ک نفهمیدم عاشق است یا متنفر ،
شاید هم؛  همزمان هم عاشق بوده و هم متنفر 
نمیدانم؛  فقط از درد و رنج بسیارش میدانم ک باعث سردی و تاریکی دنیایش شده بود
شاید آخر داستان را نفهمیدم ولی افکار درهم و آشفته اش را که از اول تا آخر داستان همراه بود را به خوبی درک کردم  و این خودش دلیلی بر لذت بردنم از داستان بود.
      

        این کتاب رو به پیشنهاد یکی از استاد های روانشناسی ام خواندم،  جزو کتاب های خودیاره.
 شاید نکاتی که کتاب گفته رو از حفظ باشین و صرفا یادآوری بشه واستون  شاید هم  براتون تازگی داشته باشه .🤷🏻‍♀️
توصیه من به شما قبل از خوندن این کتاب اینه که یه کاغذ و قلم کنارتون داشته باشید و بعضی از نکاتی ک میدونید ممکنه واستون مفید باشه رو  یادداشت کنید که توی ذهنتون بمونه.
این کتاب از ۳ بخش تشکیل شده:
  - بخش اول میگه زندگی معنوی و سرشار چگونه زندگی هست  .
- بخش دوم  دلایل اینکه نمیتونیم از زندگی لذت ببریم و همچنین راه های رهایی از این ناتوانایی هارو بیان میکنه.
- و بخش سوم  راهکار ها و فعالیت هایی که باعث تقویت رشد معنوی و انسجام ذهن و بدنمون میشه رو ارائه میده.
 "اینکه این راهکار هارو  مفید تلقی کنید یا نه بستگی به باور های خودتون داره."


      

        کتابی با قلم بسیار ساده و روان و داستانی  بسیار ابتدایی مضمنون کتاب هم به نظر من فقط به عنوان یه " یادآوری " و هشدار"  به اینکه انعطاف پذیر باشیم ، به افکار و عقاید خودمون محکم نچسبیم و خودمون رو محک بزنیم  بود. هیچ چیز جدیدی برای  ارائه نداشت و هیچ دانشی هم بهتون اضافه نمیکنه  صرفا یک یادآوری بود.