باید بگم این کتاب برای من عذاب بود عذاب!!
برخلاف جلد اول، که خیلی جذاب و روون بود و فرد رو مشتاق میکرد برای خوندن این جلد میتونم بگم الکی نوشته شده بود و وقت تلف کردن بود یعنی اگه شما این جلد رو نخونید چیز خاصی رو از دست ندادید فقط چند مورد خاص وجود داشت که به نظرم میشد اونها رو یکجا جمع کرد نیازی به جلد اضافی نبود...
*هشدار اسپویل*
خب حالا چرا گفتم عذاب؟! اول اینکه در این جلد هم مکسون و هم امریکا به شدت ضعیف عمل کردند. به نظرم هم امریکا کم گذاشت و هم مکسون! شاید بگید نه امریکا یک شخصیتی بود که مورد خیانت و ابراز محبت کم از طرف مکسون قرار گرفت اما باید حرفتون رو انکار کنم. امریکا فقط یک حرفی رو به مکسون در طول مکالمه هاش میگفت :«من به زمان احتیاج دارم» خب تموم نشد این زمانت؟تموم نشد فکر کردن هات؟ و انقدر امریکا این دست و اون دست کرد بالاخره مکسون رفت سراغ کریس. خب حق هم داشت چقدر باید تحمل می کرد؟ از یک طرف دیگه بحث رابطه امریکا با اسپن رو داریم. به نظرم تو وقتی همزمان با دو نفر هستی اصلا حق نداری وقتی یکی از اونها بهت بی توجهی می‌کنه ناراحت بشی. چرا؟ چون تو رسماً داری خیانت می‌کنی! و وقتی مکسون بهش بی توجهی می کرد سریع جبهه می گرفت که آره تو با من حرف نمیزنی و بی توجهی می‌کنی!! و به نظرم مکسون فقط الکی امریکا رو لوس می کرد و این حرکت که با کریس بود یه تلنگر قوی بود به امریکا و حقش بود. بیاید قبول کنیم پادشاه کلارکسون هم رفتار تقریبا درستی رو با امریکا داشت. نه اینکه بگم نادیده گرفتنش بخاطر درجه اجتماعیش کار درستی بود نه اما بیاید واقعا فکر کنیم. ۱ـ تو به شیوه حکومتی کشورت بدون اینکه حتی ذره‌ای به بقیه مسائلش هم توجه کنی توهین میکنی ۲ـ تو رفتار گستاخانه‌ای با شاهزاده مکسون و البته خانواده سلطنتی داری پس تو داری ارزش خودت رو ازبین میبری و نباید هم انتظار احترام و رأی داشته باشی. اما میرسیم به مکسون، درسته که امریکا با رفتار های گستاخانه خودش مکسون رو رنجوند اما اینکه جمع کنی بری با کریس کمی حرکت جالبی نبود. و اون بخش از کتاب که مکسون با سالیست در حال وقت گذروندن بود (خودتون احتمالا میدونید کدوم بخش رو دارم میگم) این دیگه اصلا دور از انتظار بود واقعا منو ناامید کرد. و البته باید بگم که مکسون کار درستی کرد که به امریکا گفت دیگه بهت اعتماد ندارم چون واقعا دیگه نباید داشته باشه. مکسون همه چی رو به پای امریکا ریخت و امریکا فقط داشت لوس بازی در می آورد خب خودت یه تکونی بده به نظرم نمیشه انتظار داشته باشی بدون انجام دادن هیچ کاری انتظار داشته باشی بقیه دوستت داشته باشند و برات ارزش قائل باشند و تازه اعتماد خانواده سلطنتی و مردم رو بخوای!!
قبل از اینکه این جلد رو شروع کنم یک نظر درباره کتاب خوندم که گفت این جلد واقعا بیهوده نوشته شده و با خودم گفتم وا نمیشه که!! اما وقتی داشتم میخوندم اصلا لذت نبردم و دلیل اون سه نمره‌ای که دادم بخاطر اون ۵۰ صفحه نسبتا نفس گیر بود. اما خوندنش؟ نمیدونم تصمیم با شما امیدوارم لذت برده باشید💫
      

        همه ما الآن درحال تجربه جنگ هستیم و هرروز اخبار های جنگ به گوش ما میرسه. دقیقا چند روز بعد از شروع جنگ من هم تصمیم به شروع این کتاب گرفتم، من با آیریس و رومن جنگ های دیگری رو هم تجربه کردم. چه جنگی که برای عشقشون داشتند و چه جنگی که بین خدایان، یعنی انوا و دیکر بود.
حقیقتا این کتاب من رو شگفت زده کرد. انتظار همچین داستان فوق العاده‌ای رو نداشتم البته که من هم مثل بقیه تعریف های بسیاری رو ازش شنیده بودم اما انتظار نداشتم این کتاب در این حد جذاب باشه.
به قول خانم خرامانی، مترجم خوب این کتاب، که گفتن من هم هرلحظه رو با آیریس و رومن خندیدم، گریه کردم و احساس کردم. خوندن این کتاب ۳ یا ۲ روز و نیم بیشتر برای من طول نکشید اما به معنای واقعی دنیای دیگری بود. من رو در خودش غرق کرده بود. انقدر غرق داستان بودم که حتی این کتاب رو در تاریکی شب، وقتی همه اعضای خانوادم قصد خوابیدن داشتند، دوست داشتم بخونم.
راستش هیچ کتابی تا حالا باعث نشده بود من بخاطرش چراغ قوه گوشیم رو روشن نگه دارم تا بتونم کتاب رو در تاریکی بخونم و حتی بخاطرش تا ۲ شب بیدار بمونم.
و اما از احساسات خودم بگذریم و برسیم به آیریس و رومن عزیزم که تا ابد در قلب من جا دارند. اسم کتاب رقیب های ازلی هست اما من فکر نمی کنم این دو واقعا رقیب بوده باشند البته که هر دو در موقع کار کردن رقابت شدیدی داشتند اما در همون ابتدای داستان معلوم بود که رومن احساس خاصی نسبت به آیریس داره اون هم به دلیل دریافت نامه های آیریس بود. اما آیریس از ابتدای داستان واقعا به رومن علاقه‌ای نداشت و کاملا ازش متنفر بود بنابراین من نمیتونم بگم این دو کاملا دشمن و رقیب های قسم خورده هم بودن اما رقابتی که باهم داشتند واقعا جالب بود.
از طرف دیگه احساسات و شجاعت رومن قابل ستایش بود.
اینکه خانوادت رو ول کنی و بیای در جنگ و کنار دختری کار کنی که حتی ممکنه وقتی بفهمه تو نامه های اون رو دریافت میکردی دیگه دوستت نداشته باشه واقعا کار ساده‌ای نیست. و  رومن راست می‌گفت «آیریس من و تو در کنار هم بی نظیر میشیم.» در کنار هم دیگه این دو کامل می شدند.
آیریس درد زیادی رو در زندگیش به دوش کشید. اعتیاد مادرش و بعد از اون از دست دادن مادرش، رفتن برادرش به جنگ، انصراف دادن از دانشگاه و کار در یک اغذیه فروشی  برای تأمین خرج های زندگی،استخدام و استعفا از کار و بعد تجربه اون همه درد و رنج در جنگ. فکر نمیکنم که راحت بشه از درد هایی که آیریس کشیده گذشت، مخصوصا بعد از شادی کوچک ازدواجش و از دست دادن همسرش.
من قطع به یقین انتظار همچین پایانی رو نداشتم. درست موقع مراسم ازدواج رومن و آیریس و خوشبختی کوچکشون من دیدم که ۱۰۰ صفحه مونده و اونجا بود که گفتم آخ... قراره حسابی رکب بخورم و خوردم. همه‌ی این ها به کنار من کاری به فرار نکردن رومن و آیریس ندارم اما فورست؟ اول اینکه فورست اونجا چیکار می کرد؟ من همچین انتظاری از فورست، کسی که آیریس انقدر خوب و مهربون توصیفش کرده بود نداشتم. واقعا نداشتم. دوم اینکه چرا نویسنده داستان رو نصفه نیمه ول کرد؟ من میدونم که کتاب پایان بازه و جلد بعدی در کار هست اما ای کاش خبری درباره مریسول و اتی به ما می داد.
و در آخر باید بگم که قطعا این کتاب لیاقت ۵ ستاره و حتی از اون بیشتر رو هم داره. از همینجا از خانم خرامانی عاجزانه التماس میکنم که جلد دوم رو خواهشاً هرچه سریعتر ترجمه کنه که همه ما بهش نیازمندیم. و پیشنهاد من به شما که آیا ارزش خوندن داره؟ فکر کنم خودتون از روی حرفام متوجه شده باشید. قطعا ارزش خوندن داره!💫
      

        من حرفی ندارم فقط برید بخونیدش خواهش میکنم🙏


پی نوشت: هرچقدر از کاپل جذاب کتاب بگم کم گفتم
      

        "مسئله همین است هیچوقت نمی دانید ابدیت چندین چیز مختلف است.همیشه تغییر میکند.ابدیت همان چیزی است که همه چیز به آن بستگی دارد.ابدیت می تواند بیست دقیقه، صد سال یا فقط این لحظه باشد یا هر لحظه دیگری باشد که آرزو میکنیم بیشتر و بیشتر طول بکشد. اما تنها یک حقیقت درباره ابدیت وجود هست که واقعاً اهمیت دارد و آن هم این است: ابدیت دارد اتفاق می افتد. ابدیت همان موقعی بود که با وس زیر آفتاب درخشان، شروع به دویدن کردم، و هر لحظه بعد از آن را ببینید، ابدیت همینجاست. الآن الآن الآن"

این کتاب رو به صورت تصادفی پیدا کردم و به صورت تصادفی هم تصمیم به خوندنش گرفتم. چرا؟ چون اسم کتاب واقعا من رو جذب کرد. شاید چون اسم کتاب سوال من هم بود. پنجاه صفحه اول با خودم می گفتم که کتاب جالبی به نظر نمیاد و حتی فکر کردم که شاید بهتر باشه خوندنش رو متوقف کنم، اما خب ادامه دادم و خوندمش و در ادامه درباره کتاب صحبت میکنم...

من خودم رو تا حد زیادی نزدیک به میسی می‌بینم داره سعی می‌کنه که مادرش رو راضی نگه داره و اینکه توی درس هاش موفق باشه در حالی که روزاش به شدت خسته کننده و تکراری شده و حتی شغل مورد علاقه خودش رو هم نداره. فکر میکنم تنها کسی که در خانواده میسی بعد از مرگ پدرش هنوز هم سعی در حمایت و شاد کردن خانواده خودش بود کرولاین بود. درحالی که همه نا امید بودن و روزای خسته کننده و تکراری رو پشت سر می گذاشتند فقط کرولاین بود که سعی می کرد به بقیه بگه :« یذره آروم باشید و استراحت کنید!» اما کسی بهش توجه نمی کرد.

نکته جالب تر این بود که میسی حتی عشق واقعی رو هم تجربه نمی‌کرد و دوستدارش صرفاً اون رو به عنوان یک وسیله برای انجام کار هاش در نبود خودش می دید و میسی متوجه اون نبود و باز هم داشت آسیب می دید.

عجیب بود که مادر خانواده تصمیم گرفت که به بچه هاش اجازه عزاداری نده و ما دیدیم که میسی هروقت میخواست درباره درد هاش با مادرش صحبت کنه یا موضوع بحث رو عوض می کرد یا وقت نداشت حتی اجازه نداد دخترش احساس واقعی خودش رو بگه و چیزی که میخواد رو بیان کنه اما مادر خانواده اصلا گوش نمی داد و همش به فکر موفقیت و بی نقص بودن دخترش بود.

میسی بعد از اینکه «کترینگ ویش» رو پیدا می‌کنه و شروع به کار کردن می‌کنه تازه دوست های واقعی خودش رو پیدا می‌کنه و معنای زندگی رو متوجه میشه. یاد میگیره که خوش بگذره و نوجوان باشه یا بهتره بگم «ابدیت» رو در زمانی که با دوستاش بهش خوش میگذره پیدا می‌کنه.

به نظرم به بعضی از شخصیت ها به اندازه کافی پرداخته نشده بود اما در یک کلام داستانی که درون کتاب جریان داشت پاسخ اسم کتاب رو رسوند. من در زمانی این کتاب رو خوندم که بیشترین احتیاج رو داشتم و تنهایی رو همیشه در کنار خودم احساس می‌کردم و اگر شما هم احساس من رو دارید به نظرم بهترین گزینه هستش و قطعا ارزش خوندن رو داره💫