ما همه از درس دادن به دیگران لذت می‌بریم ،آن هم درس هایی که ارزش دانستن ندارند .
      

        وقتی در حین گفت و گو دست هایش را بر دستان من می‌گذارد و در شوق گفت و گو خود را به من نزدیک تر میکند ، نفسِ آسمانی دهان اش ، لب های مرا آغشته می‌ سازد ،گویی طوفانی است ، من بیم دارم که هلاک شوم.
      

        هر خواب و رویایی به پایان می رسد . آیا این احمقانه نیست که به رغم آن که می دانیم هیچ چیز برای همیشه ادامه ندارد ، بخواهیم برای. داشتن چیزی تا ابد پافشاری کنیم ؟
....
اما این همه ،تجربه ای بود مانند مرگ ، و یا درخشش یک گوهر ، مانند زیبایی و شکوه غروب آفتاب ، که نمایاندن آن به دیگران غیر ممکن بود