پدر وقتی خوش اخلاق و با تحمل و با حوصله باشد، بچه با شخصیت می‌شود.حوصله پدر حوضی است که بچه در آن رشد می‌کند. بچه، مثل «ماهی» است و «حوصله پدر» مثل حوض.آن پدری که حوصله‌اش زیاد است، مثل دریاچه است و بچه تا حد ماهی‌های دریاچه رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. پدری که از این هم با حوصله‌تر است، مثل یک دریاست، بچه مثل ماهی در دریا، به اندازه نهنگ قدرت و جرات پیدا می‌کند. شما ببینید حسین بن علی علیه السلام فرزند دریاست ،در دریای حوصله پدرش و جدش رشد کرده است، از این جهت است که یک شخصیت زنده و بزرگ است

گاهی نفس به اسم تربیت کردن یا تعلیم دادن یا سخنرانی کردن یا مثلاً امر به معروف یا نهی از منکر ، چنان در انسان طلوع می‌کند و در جلوه‌هایی از نفسانیت ظهور پیدا می‌کند که دیگر قصد، قربت نیست؛بلکه نفس است که به آن صُوَر تجسم پیدا می‌کند. اگر اینطور شد این نوع تربیت هم ضایع کننده انسان است و هم دیگران. پس انگیزه‌تان خدا باشد تا وقتی که شاگرد را تربیت می‌کنید،خودتان هم تربیت بشوید؛ قصد سلطه و تسلط نباشد.

یکی از مومنین اهل شیراز گفت که در جریان قحطی و بیماری حسبه شیراز در سنه حدود ۱۳۲۱ در خانه ما همه مریض بودند با مدیریت آیت الله سید نورالدین حسینی الهاشمی دکترها و بازاری‌ها، دارو، هندوانه غذا و غیره تهیه می‌کردند و با شناسایی قبلی به مریض‌ها می‌رساندند. در ابتدا دکتر به خانه می‌آمد و نسخه می‌نوشت اما وقتی حال من و دیگر افرادخانه بهتر شد دیگر دکتر نیامد و با پای خود به مطب می‌رفتیم بهتر که شدیم دیگر غذا هم ندادند و خودمان برای گرفتن می‌رفتیم می‌گوید اینجا ربوبیت خدا را شناختم که «هرچه تواناتر شدم از من گرفت »؛این روش تربیتی خداست! شما ربوبیت خدا را در کشور خودمان نگاه کنید آن موقع که هیچ نداشتیم و آمریکا خواست حمله کند در تبش طوفان شن فرستاد اما در جنگ عراق این کار را نکرد. زیرا مقابله با عراق، در توانمان بود

اصلاً «مربّا» از کلمه تربیت گرفته شده است. شما مربای بِه که درست میکی، چه کار میکنی؟ یعنی شکر و آب و به را تربیت میکنی تا شکر و آب و به تربیت شده به شما بدهد و به آن میگویی مربا پوست به را گرفتن تخم آن را گرفتن، مقدار آب، مقدار حرارت مقدار شکر هم زدن و .... همه اینها جزء تربیت است. مثلاً وقتی که شیره شکر نخ کشید آن موقع میگویی به را بریزیم داخلش؛ اگر زودتر بریزیم، له می شود. اگر نمی ریزی برای این است که بسازی اش تربیتش کنی بپرورانی؛ پروراندنش به این است. حالا کسی که وارد نیست یک مربا درست میکند که سه روزه کیک می زند. این مربایش بی تربیت است!! ساخته نشده؛ به اندازه کافی غلیظ نشده؛ جرئت آمدن به محیط آزاد را ندارد؛ مصونیت ندارد کمپوت را با مربا مقایسه کنید. اگر کمپوت مرد است یک ساعت شرایط مربا را تحمل کند؛ نمیتواند مجبورید که سرش را ببندید و هوایش را بکشید تا بماند. اگر سر کمپوت را باز گذاشتید فردا ترش می شود؛ ولی مربا یک سال هم بماند ترش نمیشود مربا حریف باکتری هاست؛ ولی کمپوت حریف نیست.