رنج‌های ورترِ جوان…
این کتاب چه عنوانی بهتر از این می‌تونست داشته باشه؟

ورتر، جوانِ هنرمندیه که به تازگی به شهری سفر کرده و از تجربه‌ها و احساسات خودش برای دوستش نامه می‌نویسه.
در واقع کتاب مجموعه‌ای از این نامه‌هاست؛ نامه‌هایی که کم‌کم خبر از عاشق‌شدن ورتر می‌دن، و رنج‌هایی که این عشقِ ناکام برای ورتر عزیز به دنبال داره…

با این‌که فقط ۱۷۸ صفحه بود، ولی من دلم نمی‌خواست سریع بخونم و تموم شه، بعضی از احساسات و افکار ورتر به حدی شاعرانه و زیبا بودن که اون بخش‌ها رو چند مرتبه می‌خوندم.
فضای کتاب به شدت احساسیه و اگر این احساس رو بتونید درک کنید، غم‌انگیزه. 
بدون اغراق می‌تونم بگم هرگز از ذهنم پاک نمی‌شه و تو لیست بهترین کتاب‌هایی که خوندم می‌مونه.

با خودم فکر می‌کنم که اگه من واقعا مخاطب ورتر بودم و نامه‌ها برای من نوشته شده بود، چطور می‌تونستم بهش کمک کنم؟ اصلا چطور می‌شه برای رنج عمیقِ دیگران مرهم بود؟
        

          این کتاب اولین کتابی بود که من از داستایوفسکی خوندم. 
به نظر خودم شروع خوبی بود چون حجم کم و‌ داستان ساده ای داشت. شکل روایت داستان در عین سادگی عمیق و با احساس بود. با اینکه ذهن راوی داستان پراکنده و‌ مشوشه ولی به ما تصویری کامل از اتفاقی که افتاده نشون میده. 
اولش شخصیت مرد خیلی اعصابمو خورد می‌کرد ولی به مرور بهتر تونستم فضای ذهنیش رو درک و حتی باهاش همدردی کنم. 
از فصل دوم تا پایان کتاب رو با صدای تایماز رضوانی گوش دادم و از شنیدنش بیشتر از خوندنش لذت بردم.
اگر به ادبیات روسیه علاقه داشته باشید از این کتاب خوشتون میاد و اگر تاحالا کتابی ازشون نخوندید، نازنین می‌تونه شروع خوبی باشه.
        

          اولین کتابی بود که از داستایفسکی خوندم 
و خب خیلی دوسش داشتم .
با اینکه میگن اول باید کتاب‌های دیگش رو خوند بعد بیاین سراغ این کتاب ولی من برعکس عمل کردم
و  راستشو بخای اصلن پشیمون نیستم .
نویسنده خودش تو مقدمه  کتاب میگه که این یه داستان خیالیهِ
و داستان  کتاب درمورد یه مردی  که با جسد زنش روبرو شده و حالا پریشونه و داره همه چیز  رو تو ذهنش مرور میکنه که دلیل خودکشی همسرش رو بفهمه 
چیزی که ذهنمو  درگیر کرد این بود که من احساسات مردی که  داخل داستان رو فهمیدم  و دلیل خودکشی همسرش رو نفهمیدم یعنی همونجوری که داستان واسه اون گنگ موند واسه منم موند 
و اونقدر من تو احساسات راوی داستان که مرد داستان باشه  غرق شدم که انگار من جاش بودم نمیتونم ب چیز دیگه ای فکر کنم و ب نتیجه برسم 
(میدونم عجیبه )
ولی مطمئنم اگه داستایوسکی داستان رو از نگاه همسر اون مرد روایت میکرد همینقدر قشنگ میتونست احساسات  رو به تصویر بکشه 
        

          این کتاب اولین کتابی بود که من از داستایوفسکی خوندم. 
به نظر خودم شروع خوبی بود چون حجم کم و‌ داستان ساده ای داشت. شکل روایت داستان در عین سادگی عمیق و با احساس بود. با اینکه ذهن راوی داستان پراکنده و‌ مشوشه ولی به ما تصویری کامل از اتفاقی که افتاده نشون میده. 
اولش شخصیت مرد خیلی اعصابمو خورد می‌کرد ولی به مرور بهتر تونستم فضای ذهنیش رو درک و حتی باهاش همدردی کنم. 
از فصل دوم تا پایان کتاب رو با صدای تایماز رضوانی گوش دادم و از شنیدنش بیشتر از خوندنش لذت بردم.
اگر به ادبیات روسیه علاقه داشته باشید از این کتاب خوشتون میاد و اگر تاحالا کتابی ازشون نخوندید، نازنین می‌تونه شروع خوبی باشه.
        

          برای منی که تاحالا هیچ‌کدوم از کتابای بکمنو کامل نخوندم ارتباط گرفتن با این کتاب کار سختی بود. اولش همه چیز برام شلوغ و بهم ریخته بود و کلافم می‌کرد ولی هرچقدر رفتم جلوتر بهتر تونستم با داستان و شخصیت ها ارتباط برقرار کنم. روایت شیرین و بامزه ای داشت. یه جاهایی خندیدم، یه جاهایی تو فکر فرو رفتم، یه جاهای غمگین شدم و باید اعتراف کنم این صحبت که بکمن با داستاناش تمام احساسات آدم رو به کار می‌گیره حقیقت داره. 
اما داستان برای من زیادی شلوغ و شلخته و پر از اضافه گویی بود. ترجیح می‌دادم که حداقل صد صفحه کمتر باشه و به نظرم زیادی کش دار بود. پایان بندیش کلیشه ای بود و به نظرم نویسنده ها بعضی وقتا باید بیخیال توضیح تمام جزئیات بشن و اجازه بدن که ادامه ی ماجرارو خودمون تصور کنیم. به شخصه از این میزان اطلاعات گرفتن درباره آینده شخصیتای داستان خوشم نمیاد.
در کل کتاب دوستداشتنی بود. نگاهش به عشق در سنین مختلف با توجه جزییاتی که معمولا دیده نمیشن، و دیالوگ های زیباش، جذاب ترین بخش داستان برای من بود. 
خوشحالم که نصفه رهاش نکردم و به نظرم ارزش یک بار خوندن رو داشت.