یادداشت مین‌ا

        برای منی که تاحالا هیچ‌کدوم از کتابای بکمنو کامل نخوندم ارتباط گرفتن با این کتاب کار سختی بود. اولش همه چیز برام شلوغ و بهم ریخته بود و کلافم می‌کرد ولی هرچقدر رفتم جلوتر بهتر تونستم با داستان و شخصیت ها ارتباط برقرار کنم. روایت شیرین و بامزه ای داشت. یه جاهایی خندیدم، یه جاهایی تو فکر فرو رفتم، یه جاهای غمگین شدم و باید اعتراف کنم این صحبت که بکمن با داستاناش تمام احساسات آدم رو به کار می‌گیره حقیقت داره. 
اما داستان برای من زیادی شلوغ و شلخته و پر از اضافه گویی بود. ترجیح می‌دادم که حداقل صد صفحه کمتر باشه و به نظرم زیادی کش دار بود. پایان بندیش کلیشه ای بود و به نظرم نویسنده ها بعضی وقتا باید بیخیال توضیح تمام جزئیات بشن و اجازه بدن که ادامه ی ماجرارو خودمون تصور کنیم. به شخصه از این میزان اطلاعات گرفتن درباره آینده شخصیتای داستان خوشم نمیاد.
در کل کتاب دوستداشتنی بود. نگاهش به عشق در سنین مختلف با توجه جزییاتی که معمولا دیده نمیشن، و دیالوگ های زیباش، جذاب ترین بخش داستان برای من بود. 
خوشحالم که نصفه رهاش نکردم و به نظرم ارزش یک بار خوندن رو داشت.