هنوز می دیدم زندگی در اینجا(سوئد)چه نظم و ترتیب درستی دارد و نهادهای دولتی نه برای آزار دادن یا کنترل و نظارت که واقعا برای کمک به مردم ساخته اند.

مثلا زمانی که آتئیست بود به عضویت کلیسا پروتستان اصلاح شده درآمد...تصمیم گرفت به جای آنکه نخبگانِ روشنفکرِ طرفدار غرب را رهبری کند،نماینده ی کارگران و روستائیان باشد.اوربن شستش خبر دار شده که اگر خود را مذهبی جلوه دهد،نفوذش بر این قشر راحت تر خواهد بود.

به عکس که نگاه می کردم،می دانستم ناظر بی طرفی نیستم-تک تک ما از پشت تجربیات و خاطرات خودمان به این تصویر نگاه می کنیم.

نه که در غرب فساد نباشد،البته که هست،اما فرق هست بین فساد های موردی غرب و فساد سیستماتیک نظام های شرق .اینجا چرخ جامعه با فساد می چرخد. تعجبی ندارد که خیلی از مردم افسرده اند و باقی هم دارند کشورشان را ترک می کنند.

من در وقفه های کوتاه، کتاب تئوری آسمان های کانت را می خواندم که می گفت: ((در سکوت شبانه،سکوت مطلق شبانه،وقتی حواس انسان آرام گرفته است،روحی جاودان به زبانی بی نام با انسان از چیزهایی ،از اندیشه هایی سخن می گوید که می فهمی ولی نمی توانی وصف کنی.)) این کلمات مرا چنان تکان داد که باز به سراغ سوراخ دودکش دویدم و به آن تکه آسمان پرستاره ی بالای سرم مدتی چشم دوختم.بعد باز به سرکارم برگشتم.