از تاریکی گذشتم دلم باور کرد تاریکی تنهایی است و تنهایی مرگ است.

این منم در راه بی امید پا برجا

باید سفر کنم... تا کرانه ها را به گوشهٔ قلبم بکشانم تا آسمان‌ها و ستاره‌های مقدس را از اشک خویش مهمان کنم.

این جنگ ماست، جنگ روایت‌ها، کسی که می‌تواند بنويسد و قلمش را زمین می‌گذارد مثل سربازی است که می‌تواند بجنگد و اسلحه‌اش را زمین می‌گذارد.

مسخره ترین چیز دنیا اتفاق افتاده بود؛ شما نمرده بودید، زندگی هم نمی‌کردید، فقط زنده بودید.