با عزم رفتن
از رنج‌ و از غم
هم میتوان ره توشه برداشت
هم می توان آسوده  پر زد
        

          یک یادداشت چند وقت پیش می خواندم، نوشته بود:
«از طرفداران دوآتیشه عین.صاد نیستم که اتفاقا، این اواخر زیاد شده اند، اما، هر بار که خسته می‌شوم این کتاب(رشد) را می خوانم» *نقل به مضمون

1- بله، طرفداران دوآتیشه عین.صاد خیلی فزونی یافته‌اند و این به دلیل هنر ایشان است. چنان مفاهیم عجیب و غریب که با شنیدن اسمشان مو به تنمان سیخ می‌شود را با داستان های کوتاه و ساده برایمان می‌گوید. نثری در عین خاص و اصولی بودن، قابل فهم برای همه. برای همین عادی است که تعداد طرفداران دوآتیشه‌اش هر روزه بیشتر گردند. البته این افزایش نفرات بد نیست. اگر هر کس از ایشان چیزی یاد بگیرد، هر چند کوچک باشد و در زندگی اش پیاده کند، موجب خیرات فراوانی برایش می‌شود، تجربه کرده ام که می گویم. مشخص است که من هم از طرفداران دوآتیشه‌ عین.صاد هستم که اگر نبودم کتاب شعرش را نمی خواندم.

2- اوایل که با عین.صاد آشنا شده بودم، در کانال بله‌شان، (که الحق تیم رسانه‌ای قدرتمندی دارند، بسیار قدرتمند و حرفه‌ای،) بخش هایی از اشعار ایشان را می‌خواندم. حس می کردم که چرت و پرت است. متوجه حضور مفاهیم می‌شدم، اما قالب شعر را درک نمی کردم. شعر های ایشان نیمایی هستند فکر می کنم و من چندان با این سبک ارتباط برقرار نمی کنم.
کتاب شعر را خریدم به امید اینکه شاید شعر کامل بهتر از تکه شعر باشد و بود.
وقتی شعر کامل را می خواندم، برای درک معنی، قالب شعر فراموشم می‌شد و فقط به مفهوم شعر توجه می کردم. البته باید گفت که بیشتر از نصف شعر هارا نفهمیدم، هر شعر برای خودش کتابی بود.
کتاب را به یکی از دوستان که بین ما همه به ادبیات و شعر و امثالهم می شناسندش هم دادم بخواند، یک شعر خواند، کتاب را پس فرستاد، گفت:
«نیاز دارد به هر شعر زمان زیادی بدهم برای فهم، حالش نیست. آمد، خبرت می‌کنم.»

۳- بعضی شعر ها حس پوچ گرایانه ای به من القا می‌کردند که برایم عجیب بود، کم کم متوجه شدم ترتیب چینش شعر ها، مهم است، گویا شعر های آخر هر فصل، جواب شعر های اول هر فصل هستند. این مورد به گفته انتشارات اتفاقی است. شعر ها به ترتیب زمان گذاشته شده است، با این حال چنین نظمی دارد. گویی کتاب نمودی از زندگی خود استاد است.

۴- آدرس کانال بله عین.صاد و یک شعر از ایشان را هم می‌گذارم دست خالی نروید، اتفاقاً شعر هایشان قابلیت استوری هم دارند. صفا باشد😁

@einsad
        

          نمی‌تپد
نمی‌زند قلب امید و زندگی
نبض امید خفته است.

به زندگی امید نیست
در این فضای مرگبار
در این فضای تنگ و تار
که انتظار می‌کشو، طلوع یک ستاره را...

ستاره‌ها!
تو ای بزرگ‌تر ستاره‌ام، طلوع کن
ببین سیهی آشنای ماست
ببین همیشه هر غروب
به روی بام آرزو
در انتظار دیدنت چقدر رنج می‌برم
به هرطرف نگاه می‌کنم
به این سیاه آسمان بی‌ستاره هم...

ستاره‌ها!
تو این بزرگ‌تر ستاره‌ام، طلوع کن
تو سرمه حقیقتی
به پلک چشم من
تو چشمه‌ساز زندگی
میان شوره‌زار مرگ
ببین دست‌های زندگی کشیده شکل مرگ را
ببین شکل زندگی چگونه مسخ می‌شود
در این فضای مرگبار
در این فضای تنگ و تار...
که انتظار می‌کشد طلوع یک ستاره را....
بهمن ۴۷
.
استاد علی‌ صفایی حائری فرزند عصری از روشنفکران ایرانی است که ثمره نگاه‌هایشان بیشتر سو به سمت پوچی و هیچ دارد، لذا اثر نگاه سایرین را می‌توان در آثار ایشان و به خصوص در این کتاب که مجموعه اشعار سال‌های دور ایشان (دهه چهل، پنجاه‌ و اندکی در دهه شصت) دید. هرچند که این نگاه در عین صاد سمت و سوی توحیدی و رسالت انسان را به خود می‌گیرد و از قالب بی‌دینی سایرین خارج می‌شود.
البته این نکته را هم باید گفت که نوشته‌های عین صاد متون موزون، شیوا و پرآرایه‌ای هستند که در قالب شعر نو آورده شده‌اند، لذا شعر نیستند!
        

          ‌ ‌ ‌