زمانی تصور می‌کردم که به نهایت درد رسیده‌م، ولی نه. باز هم می‌شه دورتر قدم برداشت.

درد و رنج هر یک از افراد، به قدری بود که نمی‌توانست با دیگران ابراز هم‌دردی و کمک نماید.

گفته‌های انسان به ندرت همه حقیقت را در بر می‌گیرند، کم پیش می‌آید که چیزها کمی پنهان یا اشتباه نشوند.

شاید اگر تو را کمتر دوست داشتم، می‌توانستم بیشتر درباره‌اش صحبت کنم.

جوانی و شادی صبح همزادند و اگر غم و اندوه آن‌قدر نباشد که مانع خواب شود، حتما کاهش می‌یابد و جایش را به درخشش امید می‌دهد.