نوشتن درمورد این کتاب خیلی راحت نیست و با توجه به دنیای وسیعی که مارتین برای سری نغمه و اسپین‌آف‌ها خلق کرده، این کتاب مثل یک قطره در دریا میمونه؛ ولی یک قطره خیلی شیرین.

شخصیت‌پردازی کتاب فوق العاده بود و شخصیت‌ها با اینکه ممکنه گاهاً نقش چندانی در داستان نداشته باشن، سطحی به نظر نمی‌رسن و انگار حال شخصیت‌ها، سرگذشتشون رو روایت میکنه.

کتاب از سه داستان کوتاه شروع شده که هر سه جذابیت خودشون رو دارن و همدیگه رو کامل می‌کنن.

ولی در نهایت این کتاب به نظرم فقط قسمت کوچکی از دنیای مارتین رو نمایش می‌ده و بیش از حد توسط ناشرهای ایرانی بهش پرداخت شده. در حد مجموعه اصلی نیست و نباید با انتظار خیلی بالا سراغش رفت.
به دید یک کتاب تک جلدی شیرین سراغش برید و پشیمون نمی‌شید.
      

        کتاب آن بهشت دیگر، یک روایت الهام گرفته از واقعه‌ای تاریخیه که در سال ۱۹۱۲ در جزیره مالاگا اتفاق می‌افته که برای جلوگیری از اسپویل درموردش صحبت نمیکنم.

این کتاب، داستان زندگی ساکنان جزیره سیب رو روایت می‌کنه؛ جزیره‌ای که هم یادآور جزیره مالاگاست و هم نمادی از بهشته. 

نویسنده با الهام از روایات مذهبی و تاریخی، شخصیت‌هایی خلق کرده که هرکدوم بار معنایی عمیقی دارن و یادداشت‌های مترجم تا حد زیادی نقش و نماد هر شخصیت را برای مخاطب روشن می‌کنه.
به نحوی می‌شه گفت اکثر شخصیت‌های این داستان خلق نشدن، بلکه از گوشه گوشه تاریخ و روایات مذهبی جمع‌آوری شدن.

عکسی که قرار داده شده، یکی از نقاشی‌های Charles Ethan Porter نقاشیه که شخصیت عیتان، یکی از مهم‌ترین افراد داستان، از روی اون نوشته شده.

درطول داستان، تقریبا سرنوشت چند نسل از ساکنین این جزیره رو دنبال می‌کنیم درحالی که تمرکز داستان بیشتر روی نسل آخری هست که اتفاق الهام گرفته از سال ۱۹۱۲ جزیره مالاگا رو تجربه می‌کنن.

نقش مذهب در روایت یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های این کتابه. اعتقادات نویسنده در جزئیات داستان مشهوده و برای من همیشه جذابه که شخصیت نویسنده‌ها رو داخل نوشته‌هاشون ببینم.

روند داستان نسبتا سریع و روان پیش میره و با وجود تمام نمادها و اشارات تاریخی مذهبی، کتاب سنگینی نیست و نویسنده منظورش رو به صورت تقریبا مستقیم بیان می‌کنه.

برای من خوندن این کتاب تجربه شیرینی بود و اگه شما هم به این سبک کتاب‌ها علاقه دارید، می‌تونه تجربه نسبتا متفاوتی واستون بسازه.
      

        مالوی، کتابی کمتر از ۳۰۰ صفحه بود که خوندنش برای من حدود یک ماه طول کشید.
کتابی که از خوندنش لذت بردم و تجربه متفاوتی رو برای من رقم زد. خوانش این کتاب، تفکر و صبر زیادی رو می‌طلبه و سخت‌خوانه.
اول نظر بدون سوگیری خودم رو میگم که این کتاب واقعا در سبک خودش شاهکار به حساب میاد و از دو بخش تشکیل شده، در بخش اول کتاب حدود ۱۳۰ صفحه به روایت داستان مالوی پرداخته میشه که بسیار سخت‌خوانه و ترجیحا باید پیوسته خوانده بشه.
بخش دوم کتاب، داستان موران، کسی که مسئولیت پیدا کردن مالوی رو به عهده می‌گیره، نثر روان‌تری داره و اتفاقاتش باعث میشه بخش اول معنای بیشتری پیدا کنه.
بدون درک نمادهای کتاب، با داستان نسبتا ساده‌ای رو به رو می‌شید ولی بکت بهترین نوع نمادپردازی رو در نوشتن این کتاب به کار برده و پوچ‌گرایی خودش رو با نمادهای مذهبی ترکیب کرده.
برداشت بنده در نهایت این بود که مالوی، همان موران بخش دوم بود که در نهایت اتفاقات، هویت خودش رو فراموش میکنه و در اثر  زوال جسم و عقلش، به حال و روز مالویِ بخش اول می‌افته.
در نهایت، با همه احترامی که به این کتاب و داستان قائل هستم، کمی از سلیقه شخصی بنده دور بود و نیمه اول کتاب رو به سختی و با زحمت تمام کردم که به خاطر همین، امتیاز کامل ندادم.
      

        روند کتاب رو دوست داشتم ولی هنوز نمی‌دونم درمورد پایانش چه حسی دارم.
باید جلدهای بعدی رو بخونم تا مطمئن بشم.
تا اینجا یه کتاب جنایی معمایی تقریبا غیرقابل پیشبینی با روند نسبتا سریع بود.
 شخصیتای زیاد با اسامی شبیه به هم داشت که چندفصل طول کشید به کمک راهنمای اول کتاب اسامیشون یادم بمونه.
درکل خیلی راضی بودم ولی امیدوارم ادامه مجموعه از انتهای داستان این جلد فاصله نگیره که اگه این اتفاق بیفته پایان این جلد، پایان خوبی نمیشه.