شاید به نظر غیر منطقی بیاد ؛ ولی معمولا غم از دست دادن اونایی که رابطه ی خوبی باهاشون داشتیم ، کمتر از غم از دست دادن افرادیه که رابطه ی ناخوشایند با اونا داشتیم، کسانی که کارای نا تموم بسیاری با اونا داریم، انگار که بعد از مرگ، رابطه ی ما با اونا در حالت نا تموم ثابت شده و هیچوقت قابلیت حل شدن رو پیدا نمیکنه.

شاید یک مرد،تنها با مرد بودن می تواند زنانگی یک زن را آزاد کند.

بهداشت روح و روان ،تا اندازه ای به تنش نیاز دارد.تنش میان آنچه که انسان به آن دست یافته و آنچه که باید به آن برسد. تلاش برای پر کردن شکاف میان آنچه که هست و آنچه که باید بشود. این تنش، لازمه ی زندگی انسان و از سلامت روان او جدایی ناپذیر است. پس نباید از برانگیخته شدن خود در یافتن معنای بالقوه ی زندگی نگران باشیم.

به آسمان می گویم: (خیلی قشنگی.) به خودم قولی می دهم: هر وقت چیز زیبایی ببینم ، از زیباییش حرف خواهم زد.آن زیبایی را به خودم و بقیه دنیا گوشزد خواهم کرد.

اگر یاد بگیرم که به این باور برسم که احساسات وجود دارند و به سوی آنها قدم بردارم، آنها هم به سمتم سرازیر می شوند. گفتن این که (وقتی حالم بهتر بشه ، دوباره می رقصم. وقتی حالم بهتر بشه دوباره غروب رو تماشا میکنم) آسان است ، اما اگر هیچ قدمی بر ندارید، اگر خودتان را به آب و آتش نزنید، همان جایی که هستید خواهید ماند.