نوعی حس اولیه در وجود همه انسان‌هاست؛ ما هنوز که هنوز است همان نئاندرتال‌های ابتدایی هستیم. ما تنها یک‌کار روی این کره خاکی داریم؛ زنده ماندن. اما مشکل اینجاست که زنده ماندن می‌تواند زندگی را کمی چالش‌برانگیز کند.

پذیرا بودن موقعیت‌ها با آغوش باز فقط درها را برایتان باز نمی‌کند؛ بلکه کاری می‌کند تا درها از جایشان کنده شوند!

به آسمان می گویم: (خیلی قشنگی.) به خودم قولی می دهم: هر وقت چیز زیبایی ببینم ، از زیباییش حرف خواهم زد.آن زیبایی را به خودم و بقیه دنیا گوشزد خواهم کرد.

وقت هایی ضمن درد روحی ما از لحاظ عاطفی خودمون رو از تجربه‌ای جدا می‌کنیم تا بتونیم از لحاظ جسمی زنده بمونیم.