همۀ پست‌های نشر اطراف

کتابِ بعدی اطراف روایتی است از سفر دو جوان قاجاری به فرنگ که در سفر اول مظفرالدین شاه همراه او بودند. دوستعلی خان معیرالممالک و میرزا حسن خان مستوفی‌الممالک نسبت نزدیکی با شاه داشتند اما فاصله‌شان را با او حفظ کردند تا آن دنیای تازه را به‌تنهایی کشف کنند. یادگاری آن‌ها از این دنیای تازه دو سفرنامه، چند نامه، یک روزنامه و تعدادی عکس دیده نشده از اروپاست که برای اولین بار در کتاب «حظ کردیم و افسوس خوردیم» منتشر می‌شود.

"به زبان مادری گریه می‌کنیم" دریچه‌ای نو به ادبیات امروزِ مکزیک و آمریکای لاتین می‌گشاید و تصویری متفاوت از آنچه به آن خو گرفته‌ایم، نشان‌مان می‌دهد.

خاک کارخانه ثبت تجربه‌های ناشنیده‌ترین حلقه‌های زنجیره‌ی کار در ایران است. زنان بافنده و ‏ریسنده‌ای که قوت زانوها و دست‌هاشان را در تار و پود پارچه‌ها تنیده‌اند و مردانی که شبانه‌روز دستگاه‌ها را سرپا نگه داشته‌اند.

"و کسی نمی‌داند در کدام زمین می‌میرد" بیش از هر چیز، روایت سفر است. زنی جوان که به دلایلی از همه‌چیز و همه‌کس خسته شده، تصمیم می‌گیرد قید همه‌چیز را بزند و با کوله‌پشتی‌اش سفر کند.

شش سال پیش در همین روزهای گرم و بلند تابستان، نشر اطراف کارش را شروع کرد. دفترمان کوچک‌ بود و قفسه‌‌ی کتاب‌ها، خلوت. تازه اولین کتاب‌ منتشر شده بود و برای معرفی اطراف به کتابخوان‌ها شور و شوق زیادی داشتیم. بعد از گذشت شش سال خیلی چیزها تغییر کرده. تنها چیزی که ثابت مانده، عشق‌مان به کتاب‌ها و احترام‌مان به مخاطب است.

کتاب تازه‌ی اطراف مجموعه‌ای است از ناداستان‌های رواییِ ده نویسنده‌ی عرب‌آمریکایی که به‌جز زبان مادری‌شان، به زبان انگلیسی هم می‌نویسند. این نویسندگان، در ناداستان‌هایی خلاقانه و با سبک‌هایی گوناگون و صداهایی متفاوت، تجربه‌ی زیسته و تأملات مهاجرانی از کشورهای مصر، مغرب، لبنان، لیبی و فلسطین را بازنمایی کرده‌اند و دریچه‌هایی تازه به مضامینی مانند سیاست، خانواده، فرهنگ و نژاد گشوده‌اند. «لهجه‌ها اهلی نمی‌شوند» دومین کتاب از مجموعه‌ی «زندگی میان زبان‌ها» است.

در معرفی‌نامه‌ی کتاب، جمله‌ای از آریستید نقل کرده که ما نیز به همان بسنده می‌کنیم: «معابد را باید به خدایان تقدیم کرد، و کتاب‌ها را به انسان‌های نیک.»