چطور میتونم به این شاهکار امتیاز کامل ندم؟ اصلا چرا ستاره های بیشتری وجود نداره که همه رو تقدیمش کنم؟
فضای سرد و تاریک کتاب، اینکه هر لحظه دلم می‌خواست تندتر و تندتر بخونم تا بتونم سریع تر ورق بزنم ببینم بعدش چی میشه، شخصیت هایی که دیدن اسمشون احساسات مختلف رو در من برانگیخته می کرد، همه ی اینا رو دوست داشتم!

مثل ربکا، این کتاب هم از نوع گوتیک عاشقانه ست، هرچند گوتیکش خیلی شدیدتره. ربکا همچنان بهترین کتاب مورد علاقمه و حالا مهمانخانه ی جامائیکا هم یک جای خاص توی قلبم پیدا کرده. من خیلی از صحنه های کتاب رو با جزئیاتش به صورت نقاشی تصور می کردم و کم پیش میاد که نویسنده ای انقدر مهارت داشته باشه و بتونه منو انقدر درگیر خودش بکنه.
        

          دافنه دو موریه یکی از نویسنده های موردعلاقه ی منه و  بعد از خوندن ربکا، دخترعموی من راشل و  پرندگان، به محض اینکه از وجود این کتاب باخبر شدم رفتم سراغش:)

باز هم نویسنده تونسته بود اون فضای گوتیک و جذاب رو بسازه، دقیقا همون چیزی که من رو مجذوب آثارش می کنه ولی نتونستم مثل کتابهای قبلی باهاش همراه بشم. شخصیت ها رو خیلی عمیق نتونستم بشناسم، خیلی چیزا سربسته موندن و حتی بعضی جاها متوجه شدن سیر داستان برام سخت بود که با کمی تحقیق به این نتیجه رسیدم که احتمالا بخاطر  سانسور، قدیمی بود ترجمه و ویراستاری بد کتابه.
ولی همچنان خوندنش به نظرم خالی از لطف نیست ولی مطمعنا به جایگاه ربکا و دختر عموی من راشل برام نمیرسه.