بی پرده با چخوف 

دیگه علاقه من به چخوف برای همه واضح و مبرهنه.  چخوف رو دوست دارم و هر طور باشه برام نوشته هاش جذابه. درباره چخوف خیلی نوشتم و حتما در یک پست مفصل باز هم درباره آثارش می نویسم و ادای دینی می کنم به این نویسنده بزرگ.  
بلاخره وقتی یک نویسنده ای رو دوست داری و از آثارش لذت میبری ، بهترین کار اینه که این لذت رو با بقیه هم به اشتراک بذاری و شوقی رو درون اونها ایجاد کنی که شاید اونها هم به سراغ اون نویسنده برن و شاید لذتی که تو بردی رو اونها هم ببرند.

معمولا نامه ها خیلی رک و بی پرده و راستگو هستند. چون وقتی نوشته شدند ، نویسنده اصلا فکر نکرده که جز مخاطبش کس دیگه ای ممکنه اونها رو بخونه. در نتیجه خیلی شخصی و خودمونی نوشته شدند. من کلی کتاب که حاوی نامه های هنرمندان یا سیاست مدارها به همدیگه هستند رو دارم ولی متاسفانه در این ژانر ، خیلی مطالعه نکردم اما چند تایی که خوندم رو واقعا دوست داشتم.

کتاب حاضر هم حاوی نامه های چخوف به افراد مختلفه که از این نامه ها میشه به زندگی چخوف بیشتر وقوف پیدا کرد. 
مخاطب این نامه ها افراد بزرگی هستند،  از گورکی و تالستوی گرفته تا الگا کنپیر همسرش و ایوان بونین نویسنده و دانچنکو و استانیسلاوسکی...
در این نامه ها ، چخوف شرح حال خودش ، بیماری خودش ، کارهایی که داشته می نوشته و مخصوصا نمایشنامه هایی که نوشته رو به مخاطب نامه هاش بیان کرده که برای من خیلی جالب و جذاب بود. هرچند خیلی هاش به خاطر حجم کارهایی که درباره چخوف خوندم،  برام آشنا بودند.

اما چیزی که باعث شد دو ستاره کمتر به این اثر بدم اینه که نویسنده ها اسم نمایشنامه رو روی این اثر گذاشتند و اونو اجرا کردند.
ما نمایشنامه ای نمی بینیم. شاید در اجرا اوضاع خیلی فرق کرده باشه که حتما هم همینطوره و مترجم هم در مقدمه کتابش میگه که من با دیدن اثر به فکر ترجمه این کتاب افتادم اما برای ما که اثر رو ندیدیم و داریم نامه می خونیم ، هیچ چیز دراماتیکی و یا حتی شکل نمایشنامه ای نمی بینیم...

بهتر بود اسم نامه رو روی این کتاب میذاشتن نه نمایشنامه.

هرچی هست ، کتاب خیلی زیبا و خوندنیه و اگر چخوف رو دوست دارید ، این کتاب رو از دست ندید. 
        

          تو کتابخونه دانشکده، بین اون همه کتابای تخصصی علمی؛ اگه بری سمت قفسه وسط، ردیفای آخر، اون پایینِ پایین به ادبیات روسیه میرسی. خیلی زیاد نیست، شیش یا شاید هفت کتاب. ولی بعضیاشون خیلی خوبن، مثل همین کتاب که اتفاقی همو دیدیم :)
اعتراف می‌کنم در اولین نگاه همیشه این عنوان کتابه که تحت تاثیرم قرار میده. من تا حالا از چخوف داستانی نخوندم، سرگذشتش رو هم نمی‌دونستم؛ اما عنوان کتاب به تنهایی انقدر جذاب بود که باعث بشه شروع به خوندن کتاب کنم.
"دلم بدجور زندگی کردن می‌خواهد" نمایشنامه‌ای بر اساس نامه‌های چخوفه که نمایانگر لحظات مختلفی از سِیر زندگیشه. همون طور که گفتم تا حالا نثر چخوف رو نخوندم تا نامه‌هاش رو با اونا مقایسه کنم ولی نامه‌ها پر از حس‌و‌حال و رنگ و تصویر بودن و در عین حال طنز و نکته‌سنجی فوق‌العاده‌ای داشتن D: حتی زمانی که شرایط غم‌انگیزی در حال وصف شدن بود، چخوف با یه جمله می‌تونست آدم رو بخندونه.
متاسفانه تعداد نامه‌ها خیلی زیاد نبود و دوست داشتم خیلی بیشتر از احوالات چخوف باخبر بشم :( نامه‌های چخوف و اولگا، همسرش خیلی قشنگ بودن اما از قسمت نامه‌های چخوف و عشق دوران جوانیش (اسمش رو الان یادم نمیاد 😂) خیلی خوشم نیومد چون متوجه نمی‌شدم چه چیزی باعث شده این دو نفر از هم خوششون بیاد.
در کل این که کتاب ترغیبم کرد تا به سمت خوندن کتابای چخوف برم، اگه درس و دانشگاه اجازه بدن (اگه اجازه ندن هم البته ما کارمون رو می‌کنیم، فقط استرسش بیشتر میشه 😂)