باید این کتاب رو مزه مزه کرد... مدام دم دستت باشه و هر چند وقت یک بار یه ذره ازش رو بخونی. که حالت خوب بشه.
من از سایت گنجور می‌خونمش گاهی...

        

          حکایت‌ها و سخنان بزرگانی که در تذکرة الاولیا آمده معمولاً در کتاب‌های دیگه هم آمده، تذکرة الاولیا منبعی نسبتاً متأخر است. اما نثر درخشان کتاب واقعا آدم رو سر کیف میاره.
پیشنهاد میکنم اگر به تصوف کهن علاقمند هستید کشف المحجوب هجویری به تصحیح استاد محمود عابدی و همچنین شرح التعرف لمذهب التصوف(قدیمی‌ترین کتاب فارسی درباره تصوف) را از دست ندهید.
        

          و گفت: «فاضل‌تر چیزی اهل اعمال را مراقبت خویش است با خدای، تعالی» 
و گفت: «چه نیکو ست استغنا به خدای تعالی و چه زشت است استغنا به لئام»
        

          قطعا نمیشه لذت خوندن این کتاب رو در قالب کلمه بیان کرد.
هر کسی با یه عینک این کتابو میخونه و در آخر همه کیفور!
جمله طلایی زیاد داره این کتاب، متناسب با شرایط فعلی(م):
و گفت ما به ادب محتاج‌تریم از بسیاری علم.
        

          این کتاب دو بخش داره و با امام صادق بخش اول و با امام باقر پایان پیدا میکنه ولی به گفته برخی از اساتید ضعف بخش دوم نشانه اینه که قلم، قلم جناب شیخ عطار نیست
        

          بالاخره بعد زماني نسبتا طولاني تموم شدش خدا رو شكر. متنش سنگين بود ولي خيلي خيلي ميرزيد. حكايت افرادي بزرگ. از امام صادق و امام باقر بگير تا حسن بصري و ابو سعيد و حسين بن منصور حلاج و ...

درويشي از حلاج پرسيد كه عشق چيست؟ گفت: امروز بيني و فردا و پس فردا. آن روز بكشتند و ديگر روز بسوختند و سيوم روزش به باد بردادند...

حمدون قصار گويد: هركه پندارد كه نفس او بهتر است از نفس فرعون، كبر آشكارا كرده است. و گفت: هر گه مستي را بيني كه مي‌خسبد و مي‌خيزد، نگر تا وي را ملامت نكني، كه نبايد كه به همان بلا مبتلا گردي.

ابوسليمان دارائي گفت: اگر يك لقمه از حلال شبي كمتر خورم دوست‌تر دارم از آن كه تا روز نماز كنم. زيرا كه شب،‌آن وقت درآيد كه آفتاب فرو شود. و شب دل مومن آن وقت آيد كه معده از طعام پر شود.

و هزاران حكايت و گفتار بسيار زيبا كه در كمتر كتابي پيدا مي‌شود...