بیش از هرچیزی، جلوه‌گری در تصویرسازی داشت و جز یک سوتفاهم اولیه که در نهایت برنامه برای تکرارش را هم می‌بینیم، نکته‌ی ویژه‌ی جذاب داستانی نداشت.
        

          وای! این چی بود؟😐😳 یعنی چی که پدر و مادر بچه‌شون رو به‌جای بیمارستان ببرن کلینیک حیوانات بعد قلاده بهش بزنن😳 از این قیفای دور گردن براش میذارن و بهش میگن اگه قول بدی دست و پاتو لیس نزنی، قیف رو بر میداریم🤯🤯 اصلا باورم نمیشه، مغزم سوت کشید..
        

          گویا از انسان-انگاری حیوان‌ها (تن کردن لباس انسان‌ها به سگ‌ها و گربه‌ها) عبور کرده‌ایم، و گویا به حیوان-انگاری انسان‌ها رسیده‌ایم!
در کتاب، کودک بیمار را به جای بیمارستان انسان‌ها به کلینیک حیوانات می‌برند، برایش قلاده می‌بندند، از این مخروط‌های حیوانات بیمار می‌گذارند (نمی‌دانم اسمش چیست!) و مدل موی سگی برایش درست می‌کنند!!
چرا چنین کتابی باید نوشته شود؟ چرا باید ترجمه شود؟! چرا ناشری منتشرش کند؟! و دست آخر... چرا ما برای بچه‌مان آن را بخوانیم؟!!
        

          چرا این انقدر عجیب بودد
مثلا این کتابو نوشتن که بچه‌ها از دکتر و بیمارستان نترسند؟؟؟
چرا اسم خرسه جمال بود
اسم پسره لئو بود
ایم اسب‌ابی نعیم بود
وای