زندگی نامه‌ای  جالبی بود 
        

          کتابی بر بال آرزوهای یوئر دخترک معلول داستان
دیدن کوچه پس کوچه‌های محله‌های قدیمی پکن برایم بسیار شیرین بود حیف که داستان‌ها کوتاه بودن و زود تموم میشد🥺

به نظرم عنوان نسخه اصلی کتاب خیلی مناسب‌تر و مرتبط‌‌تر هست👇
[پکن من: چهار داستان از شگفتی‌های روزمره]


        

          راستش رو بخوای این کتاب رو خیلی وقته که خوندم 🍀و هیچی ازش یادم نمیاد.😅اگه اونایی که کشور های چین و کره و ژاپن و دوست دارند این کتاب رو بخونن چون به زندگی اونا شبیهه و خیلی کیوتن 🤗
بزار توضیحات رو خدمت شما بدم ‌ .😉
🟢می دانید  یک فرد معلول چطور می تواند با اراده ی مصمم قهرمان شود ؟ پیش آمده جایی بروید که حشرات کنسرت برپا کرده باشند ؟تا حالا صندوق پست سحر آمیز دیده اید که مثل ماشین زمان عمل کند ؟ هیچ می  دانید چطور می شود دل همسایه ای بدعتق را نرم کند ؟
اگر چنین داستان هایی دوست دارید ، کتاب درستی را برداشته اید . 
مرسی از نویسنده و تصویرگر این کتاب خانم  《Ni Jun》✍️
و مترجم این کتاب  آقای《 احسان پادگانی 》📙

                                                                                 🍊#پرتقال 🍊
                             ‌‌                           ‌‌‌                      🟢#خیلی‌سبز🟢

        

          با خوندنش و ورق زدن برگه هاش حس و حال خیلی قشنگی بهم دست داد دوستش داشتم🥹❤️‍🔥
        

          .

«کوچه پس کوچه‌های پکن»

کتاب ۴ تا داستان داره که شخصیت اصلی همشون دختری به اسم "یو آر" -یعنی ماهی کوچولو- و پدربزرگش هستن که توی «خوتونگ» زندگی میکنن. 
گوگل می گه خوتونگ، یه چیزی مثل قسمت های جنوبیه خودمونه. با کوچه پس کوچه های تنگ و باریک خونه‌ها بهم وصل می شن و بافت قدیمی داره. 
من داستان و‌ کاری ندارم، هر چند خوب بود و عالی. فراز و نشیب های خودش و داشت. 
اصلا قابلیت داشت بدون متن هم کتاب ارائه بشه.
من میگم فکر کنید پول ندارید تابلو تقاشی بخرید، رفتید یه کتاب نقاشی خریدین که قراره از تصاویرش لذت ببرید.
در حدی کیفیت داره که پستی و بلندی آبرنگ روی بافت مقوایی اشتنباخ و میشه تو صفحه های کتاب تشخیص داد. 
اصلا خدای تصویرگری و جزییات بود.
مثلا توی طراحی کاراکترها به زیست و بوم منطقه حتی توجه داشته و حالت چشم ها، بدن شون رو خوب درآورده...
این مدل تصویرگری، همه پسند نیست بعضی ها میگن خیلی بی حال و کمرنگه و شله. 
ولی من ترجیح‌ میدم این بی حالی خالق دست انسان رو‌ ببینم تا تصویرهای اغراق شده‌ی هوش مصنوعی و. 
 
#کوچه‌هایـشهر‌ـشگفتی
.