سه تفنگدار ، الکساندر دوما

پاریس قرن ۱۸...
صدای چرخ درشکه ها بر سنگ فرش خیابان ها،
زمان پادشاهی لویی ها، نفوذ شاهزادگان،فتنه ی درباریان، کشمکش با انگلستان،

دوران سلحشوری سرداران، جان فشانی ملازمان، راز های پدران و مادران...

چکا چاک شمشیرها، نعره های هماورد طلبی، نبردهای شرافت مندانه...
برای سخن گفتن از اثری سترگ جمله ها سر خم می کنند و این رژه ی متواضعانه ی کلمات است  که از عهده ی این پیش نمایش بر می آیند.

ما ایرانی ها «سه تفنگدار» را با کارتونش و شعارش(یکی برای همه، همه برای یکی) می شناسیم اما افسوس که این شناخت، فراتر نمی رود...
🔖یکی از تفریحات من اینه که به دوستان بگم: بابا اصلا‌ قهرمان اصلی کتاب یه نفر بجز سه تفنگداره!😂
 
فارغ از این مسائل این اثر چیزی بیش از یک داستان تاریخی،قهرمانانه ی ساده است. اگر می خواهید با شرایط تاریخی فرانسه آن زمان، خلق و خوی درباریان،فتنه انگیزی مقامات،دسیسه های سیاسی کشورها، عفت ورزی بانوان و مردان،‌ سخنان حکیمانه دلاوران، سیاست ورزی های داخلی و خارجی و بسیاری از نکات جالب و عبرت آموز دیگر آشنا‌ شود به او، نه مطالعه ی این اثر بلکه غرق شدن در بحر عمیق آن را(طبعا به شرط  شناگر بودن خواننده!) به دوستداران «ادبیات» و دغدغه مندان آن توصیه می کنم.

پ: از نکات قابل توجه این اثر مواجه ی سیاسی-فرهنگی دو‌کشور فرانسه و انگلیس‌است که در چند موقف بدان اشاره شده شده است و در جای خودش برای «آفند» فرهنگی و مقابله به مثل شبیخون فرهنگی-تاریخی مناسب است. فتدقق!

پ۲:من دوره ده جلدی آنرا به‌دلیل تطویل فراوان نخواندم و فعلابه مطالعه تک جلدی چاپ هرمس(۱۶۶۶صفحه) بسنده نمودم.
سیدعلی مرعشی   ۱مرداد۹۸
        

          بچه که بودم مامانم هروقت میرفت کتابخونه با یه کتاب از الکساندر دوما برمیگشت، داستانای سه تفنگ دار، یا ژوزف بالسامو، یا غرش طوفان و پس از طوفان.
حالا نوبت منه که این راه رو ادامه بدم و به دخترم کتابایی رو نشون بدم که ارزش خوندن دارن.
جلد اول سه تفنگ دار تمام شد و منو با خودش برد به روزایی که کارتون سه تفنگ دار از شبکه دو پخش میشد، داستان دارتانیان و اتوس و پورتوس و آرامیس، داستان دوک باکینگهام و لیدی دی وینتر، داستان لویی و ملکه ان.
باید ادامه بدم، باید ببینم که دارتانیان و همراهاش تا کجا قراره پیش برن.
        

          سه تفنگدار از دوران کودکی و انیمیشن های ژاپنی برام جذاب بود.کتاب را که خوندم دو چیز برام واقعا جذاب بود.یکی فضای تاریخی  کتاب.تاریخ همیشه برام جذاب بوده.دوم شخصیت پردازی عالی الکساندر دوما.
جدا از دارتینیان نقش‌اول قصه آتوز برام جایگاه ویژه ای داشت .
اگر چه ترجمه ی اقای قاجار نثر سنگینی داره اما انتظار آدم از  یک کتاب با این مشخصات همینه دیگه.