«خدا باید اداره بکند» یعنی چه؟ یعنی اوّلاً قانون را خدا وضع کند و قانون وضع شده‌ی خدا عمل بشود؛ ثانیاً رجالی که این قانون را اجرا می‌کنند، که قوّه‌ی مجریّه و حاکم در کشور هستند، با معیارها و ضوابط الهی منطبق باشند؛ مطلب این است. اگر در یک کشوری قانون الهی عمل نشود ولو مردم خوبی سر کار باشند، اینجا خدا حکومت نمی‌کند. اگر در یک کشوری قانون الهی عمل بشود به دست آدم‌های بد، اینجا هم خدا حکومت نمی‌کند. خدا آنجا حکومت می‌کند که قوانین الهی عمل بشود به دست انسان‌هایی که منطبق با ضابطه‌ها و معیارهای الهی هستند؛ این دو شرط، لازم است. حالا اگر چنانچه به فرض یک جا حکم الهی هم عمل شد به دست شیاطین، به دست آدم‌هایی که دل‌شان مؤمن به خدا نیست، اینجا هم باز خدای متعال حاکم نیست؛ این را بدانید. ما در این خط هستیم و در این راه هستیم و دل‌مان می‌خواهد که قوانین الهی را حاکم کنیم و مالکیّت امور جامعه را از طریق قوانین به خدا بدهیم؛ و کسانی را هم سر کار بیاوریم و اجرای امر را هم به دست آن کسانی بدهیم که آنها هم با معیارهای الهی و ضابطه های الهی هماهنگ باشند؛ ما می‌خواهیم این دو شرط را عمل بکنیم.

در انسان کامل، علم هدف نیست؛ علم هم وسیله است برای خودسازی، برای عروج، برای تهذیب نفس، برای تکمیل نفس. علم برای بحث و جدل و به رخ کشیدن معلومات نیست، حتی برای اینکه انسان بداند هم نیست؛ برای این است که بتواند از این دانستن استفاده کند، عمل کند و آن عمل او را به مقامات عالیه برساند و دیگران را هم بهره‌مند کند، که خود این یک عمل است؛ بهره‌مند کردن دیگران، تعلیم دیگران، خود این یکی از اعمال صالحه است؛ علم مقدمه‌ی این جور عمل‌ها است.

تکذیب آیات خدا یعنی چه؟ بعضی‌ها علنا کتاب خدا را تکذیب میکنند و میگویند دروغ است؛ بعضی‌ها علنا تکذیب نمیکنند، اظهار ایمان به آیات الهی هم میکنند لکن در عمل مطلقا آثار این ایمان ظاهر نیست؛ غرق فساد، غرق شهوت، غرق منافع شخصی‌اند؛ برای خاطر منافع شخصی خودشان حاضرند کفار را هم بر مومنین مسلط کنند، مسلمانها را بدبخت کنند، قتل و غارت کنند، همه کار حاضرند بکنند.

البته من این را بارها توضیح داده‌ام که قانون الهی، این نیست که دین الهی همینطوری به‌خودیِ‌خود پیروز بشود؛ نخیر، دین خدا آن گیاهی است،آن رویشی است که یک دهقان و باغبان دلسوز لازم دارد؛ آن باغبان دلسوزش مسلمین‌اند؛ این را من بارها گفته‌ام، این را فراموش نکنید! الان هم همان جور؛ الان هم اگر من و شما که انشاءلله مسلمان و متدین به دین الهی و به دین حق هستیم، [آن] بار را گذاشتیم زمین، این می‌مانَد. البته تا ابد نمی‌ماند؛ بالاخره کسانی پیدا می‌شوند برمی‌دارند بار را.