بی‌اتفاق اما روان!
شخصیت‌پردازی، دنیای درونی کاراکترها و البته اتفاقات کوچک در روند قصه خوب بود، اما نه اونقدر که بشه ازش به عنوان یک کتاب خیلی محبوب نام برد! 
        

          رمان «کاتوره» از بیتا شباهنگ داستانی‌ست درباره روزمرگی، خلأ درونی، و اتفاقات کوچکی که می‌تونن آدم رو از مسیر تکراری زندگی بیرون بکشن. شخصیت اصلی، شایان، نمادی از انسان مدرن در شهری بی‌روح و تکراریه که توی بی‌هدفی و سکوت غرق شده. ورود نازلی، زنی زخمی از غم، نقش محرکی رو بازی می‌کنه که آرامش مصنوعی زندگی شایان و همسرش رو به هم می‌ریزه.

تحولی که در شخصیت‌ها اتفاق می‌افته نه به شکل ناگهانی، بلکه تدریجی و روان‌شناسانه‌ست. داستان نشون می‌ده چطور درد و اندوه آدم‌ها ممکنه همزمان هم ویرانگر باشه و هم بستر همدلی و تغییر.

در کل، «کاتوره» با نگاهی ظریف و واقع‌گرایانه، به زندگی افرادی پرداخته که با بی‌هدفی و سکون درگیرند و چطور یک تصادف یا برخورد ساده می‌تونه زنجیره‌ای از تغییرات درونی رو راه بندازه. روایتش پر از لایه‌های روانی و احساسیه، و بی‌هیاهو ولی عمیق پیش می‌ره.