دوسش داشتم و تفسیری جدید از عشق رو دیدم درونش با اینکه یه سری قسمت های کوچیکش تکراری بود با ابله محله که درواقع به هم مربوط می شدن اما پایان دوست داشتنی داشت.
        

          بسم الله.

ژه شگفت بود؛ خودش، لبخندش و کتابش. عمیق و مبهم. با فاصله‌ای که باقی می‌ماند، بین کلمه‌ها و خواننده. مثل همهٔ چیزهای شگفت دیگر، ازجمله عشق که از هر زبان که می‌شنوم نامکرر است.

اما این کتاب -برای من- با چیز دیگری قلابش را انداخت. ربطی که با بچه‌ها داشت. چه آن زمان که راوی کودکی آلبن بود و چه هنگام جمع‌شدن بچه‌ها اطراف او که ویلن می‌نواخت و چه بعدتر که تعمیرکار نابغهٔ اسباب‌بازی‌ها شد.
        

          کوتاه، لطیف و پر از تعابیر زیبا.
با خوندش وارد یه حس و حال و فضای دیگه شدم و بسیار لذت بردم.
        

          داستانی پر از فراز و نشیب هایی که خواننده را به عمق ابهام و سپس و اوج توضیح بالا میبرد....
داستانی برای یافتن معشوق واقعی 
آلبن بودن خیلی سخت است حال آنکه تو راهی را میروی که در نهایت سعادتمند میشوی و دیگران تو را باور ندارند و به تو عشق نمی‌ورزند.....
        

          بر سر چیزهای که هیچ کس نمی‌بیند چه می‌آید؟
رشد می‌کند!

اگر از توصیفات زیبا لذت می‌برید و لحن آروم و با طمانینه ی نویسنده رو دوست دارید خوشتون میاد.

داستان یک پسر بچه ی هشت ساله‌ی خیال ‌پرداز و دیوانه در طول زمان و ارتباطش با ژه.