انتشارات نگاه متتشر کرد:اثری گیرا و خواندنی و تامل بر انگیز که 24 ساعت از زندگی یک زن بورژوایی اروپایی را به تصویر می کشد و با نگاهی دقیق و قلمی توانا از پنهانی ترین انگیزه های زنان یعنی میل به حمایت و فرزند پروری،میل شدید به مقبولیت و مهر پایان ناپذیر آنان به حفظ بقا سخن می گوید.اشتفن تسوایک در 28 ژانوی? 1881 در وین متولد شد و در ایام جوانی به تآتر دل باخته، از این راه پای در عالم ادبیات نهاد.تسوایک نه تنها از این لحاظ که تآتر یکی از هنرهای زیبا و رشته ای از ادبیات می باشد، عاشق آن شد بلکه علاق? تسوایک جوان از این لحاظ به تآتر شدت گرفت که صحنه ها، دکورها، پرده ها و هنرنمایی های هنرپیشگان تآتر او را شیفته می ساخت و چه بسا که اشتفن تسوایک برای دیدن یکی از بازیگران معروف ساعت ها در پشت در تآتری انتظار می کشید.پدر تسوایک یکی از توانگرترین کارخانه داران وین بودو تسوایک جوان پس از پایان تحصیل، مانند بیشتر نوابغ دنیا، به فکر کسب پول نیفتاد و ناچار نشد که برای امرار معاشق کاری برای خود پیدا کند.«تسوایک» در این ایام به پرورش ذوق و قریح? خود پرداخت و رفته رفته دست به کارهای ادبی زد و برای نخستین بار پاره ای  از اشعار برگزید? «ورلن» شاعر فرانسوی را با داستانی از او ترجمه کرد و به شکل کتاب نفیسی انتشار داد و در مقابل این کار به اخذ جایز? ادبی «بوئرتفلید» توفیق یافت و به این ترتیب وارد جهان ادبیات شد.در این زمان «تسوایک» بیشتر از 23 سال نداشت.*      *     *در ایران آثار «اشتفن تسوایک» نخستین بار با قلم «زنده یاد ذبیح اله منصوری» به فارسی ترجمه شده و او کسی است که می توان گفت «تسوایک» را مانند بسیاری دیگر از نویسندگان غرب به ایرانیان شناسانده است.دیگر از کسانی که آثار «تسوایک» را به فارسی ترجمه کرده عبدالحسین میکده، رضا مشایخی، رحمت الهی و یکی دو تن دیگر هستند. که هر کدام شان، به جای خود، منتی به گردن ادبیات فارسی گذاشته اند.اشتفن تسوایک که بی گمان یکی از بزرگان عالم ادب شمرده می شود، عقیده داشت که ادبیات وسیله ای است برای اینکه انسان درام حیات را بی پرده تر و بهتر تشریح کند و باید گفت که وی در آثار خود هرچه بهتر از این وسیله استفاده کرده و در تشریح درام زندگی قریح? شگرفی از خود نشان داده است.تسوایک در سال 1942 در برزیل با زن خود خودکشی کرد و با مرگ نابه هنگام او ادبیات نوین یکی از بزرگ ترین نمایندگان خود را از دست داد.نویسنده ی سرگردان «آموک» در عمر خود زنی یافته بود که درست مانند خود او فکر می کردو حتی می توانست در زندگانی ادبی به شوهر خود کمک کند.این زن و شوهر که به همراهی یکدیگر سال های درازی شاهد درام حیات بودند، وقتی که زندگانی برایشان بسیار تلخ شد باری را که مدت ها به دوش داشتند هر دو با هم، در یک زمان بر زمین نهادند.کسانی که کتاب های «آموک»، «بیست و چهار ساعت از زندگی یک زن» یا «لپورلا»ی او را که همه با مرگ های نابه هنگام و خودکشی های جانگداز پایان می یابد، خوانده اند هرگاه که به خودکشی «تسوایک» بیندیشند، بر اثر تداعی معانی تلخی این آثار فناناپذیر را به یاد می آورند.