خیلی زیاد دوسش داشتم و باهاش ارتباط برقرار کردم؛ چه‌قدر باید قلمت گیرا باشه که یه داستان چندخطی رو تو ۱۲۰ صفحه بنویسی و با این حال کتابت خسته‌کننده نشه.
پ.ن: این ترجمه قطعا حذفیات زیادی داشت، به‌راحتی حس می‌شد و کمی تو ذوق می‌زد.
        

          کتاب جزئیات و توصیفات بسیار و خوبی داشت. میتونستی در دل داستان قرار بگیری و با شخصیت همراه بشی. اما ریتم داستانی یکنواخت کمی آدم رو کسل می‌کرد. روایت روانشناختی هم در سطح قابل قبول و خوبی بود، اما هنوز می‌تونست عمیق تر و مفصل تر به ریشه یابی و بیان فرایند ذهنی شخصیت‌ها بپردازه. من برای بار دوم نمیخونمش، اما یکبار خوندنش با توجه به حجم کمی که داشت تجربه‌ی بدی نبود. عنوانش وسوسه انگیزتر از سیر داستان بود:)
        

          داستان بلندی که از عشق و نفرت می گوید. تشبیه‌های بکر و زییایی داشت. ماجرای جالب و البته تاثربرانگیز زنی را بازگو می‌کند که عشق او به جوانی لهستانی زیر بار سنگین عشق جوان به قمار خرد و له می‌شود. با خواندن این داستان می‌توانیم نمونه‌ای از عشق‌های آنی و دیوانه‌کننده را ببینیم که به‌راحتی شکل گرفتنشان جای خود را به نفرت می‌دهند و همچون زخمی خوب‌نشدنی تا آخر عمر در روح انسان لانه می‌کنند.
        

          کتابی کم حجم ولی بسیار روان که سرشار از احساسات زنانه هست ، این داستان در مورد  تصمیمی است که شخصیت زن داستان در لحظه ای زندگی اش میگیره و تمام زندگیش رو تخت شعاع قرار میده تا زمانی که اون رو برای کسی بیان میکنه  ومثل باری که از دوشش برداشته شده از دست اون اتفاق رهایی پیدا می‌کنه و آسوده خاطر میشه ...
        

          از عنوان کتاب مشخصه که محور اصلی داستان در مورد چی هست. اما اینکه نویسنده با یک مقدمه‌ی جذاب از یک به قول خودش، رسوایی، وارد موضوع اصلی میشه برام جذاب بود. ابتدا با یک نیمه داستان مقدمه چینی انجام شده و سپس یک زن شصت و اندی ساله داستان ۲۴ ساعت از زندگی خودش در سالها پیش رو برای راوی اصلی کتاب تعریف می‌کنه. در مجموع جالب بود و برای این تعداد صفحه حرف‌های قابل تأملی که داشت هنر نویسنده رو نشون میداد.ه
        

          با حجم زیادی از تشبیه های زیبا شروع شد ولی بعد از یه مدت تم نوشته کلا عوض شد. همون موقعی که امیدوار شده بودم که داستان جذابی پشتش باشه، خرابش کرد.
اگر اون تشبیه های اولش نبود دو ستاره هم حتی زیاد می بود براش.
        

          ‏تو کتاب "۲۴ساعت از زندگی یک زن" جایی خانم "ث" احساس خودش به احساس مادری تشبیه میکنه که میخواد از پسرش مواظبت کنه درحالی که درنهایت کار به جای دیگه‌ای میکشه
اینطور فکر میکنم که خیلی از زن‌ها صرفا بخاطر حس مادرانگی و مراقبت به دنبال یک مرد میرن ولی نهایتا حسی داریم که بهش میگن عشق
اول داستان میگه که صرفا میخواست مانع خودکشی پسرک بشه، بعد میخواست ازش محافظت کنه، سپس به خودش امید میداد که یک نفر نجات داده پس کارهاش قابل توجیه هستند و درنهایت افسوس میخورد که چرا دستش نگرفت تا بخاطر کسی که اسمش نمیدونست همه چیز رها کنه
زن شخصیت اصلی شاید در تمام داستان صرفا منتظر اشاره‌ای بود تا رها کنه، تا همه خطوط و حدودی که برای خودش تعیین کرده بود خط بزنه
تا در نهایت بره به دنبال عشق، تا از روزمرگی زندگی کسالت بارش رها بشه
و این کتاب بدون هیچ قضاوتی و صرفا با بیان حقایق گفت که این زن هم اگر در نهایت به بدبختی بیفتد همچنان به مراتب از زنی که در آغوش همسرش به او خیانت میکند، شریف تر است.
۲۴ساعت از زندگی یک زن