می گن کتاب دوست انسانه،  اما به نظر من این نویسنده ها هستن که با خواننده دوست می شن.  مثلا جانی روداری رفیق شفیق منه.  وقتهایی که حوصله بقیه رفقا/نویسنده هارو ندارم،  با قصه هاش بی برو برگرد لبخند به لبم میاره.  لبخند رضایت از دوستی. 
سازگار با کودک درونی که هنوز زنده ست.